Niewielu ludzi potrafi znosić spokojne i ciche szczęście, które pomaga przetrwać. Wielu woli nieszczęście, bo daje okazję do narzekań, do wrogiego oceniania innych, do samopodziwiania sobie.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Nie należy oceniać osoby po tym, jak się zachowuje, gdy jest szczęśliwa i zadowolona. Prawdziwy charakter człowieka poznajemy wtedy, gdy napotyka na przeciwności losu.
Kiedy będziesz miał pewność siebie, że umiesz zacząć sam szukać swojej drogi, dobry nauczyciel zrozumie, że nadszedł ten moment, kiedy powinien cię opuścić. Będziesz wtedy sam na sam z rzeczywistością. Marzenia powinny być takie, aby cię przerastały, abyś zawsze czuł, że jesteś na początku drogi. I to jest pieczołowitość. To hańba - nie dojść do końca.
Prawdziwa wartość człowieka nie tkwi w tym, co posiada, ale w tym, kim jest. Często zapominamy, że to jak traktujemy innych, nasze wartości i przekonania, kształtują nas bardziej niż jakiekolwiek materialne bogactwo.
Ludzie boją się zmian, ponieważ wolą milion razy cierpieć, niż spróbować coś nowego. Nawet jeśli doznali już rozczarowania, wciąż wybierają to, co jest im znane.
Ludzie nie są naprawdę tym, co mówią, ani tym, co robią, ale tym, co znoszą. Jestem pewien, że pod tym względem prawie każdy cierpił więcej, niż jest w stanie wyrazić.
Umiłuj człowieka, cokolwiek czyni. Miłość to jest wyjście z każdej sytuacji. Jest lekiem na wszystko. To powiedziałem dzisiaj Siostrze Felicycie, a teraz powtarzam: umiłuj człowieka. Zokacja miłosiernego, jest kierownicą wszystkiego.
Twoja życzliwa osoba dla innych jest lustrem, w którym dostrzegasz siebie, a zły człowiek jest przeźroczysta woda, w której samego siebie nie widzisz.
Często zastanawiałem się, jak to jest, że najskromniejsi ludzie są najmądrzejsi. Potem zrozumiałem, że to siła wewnętrzna, która pochodzi z pewności siebie, i nie muszą oni niczego udowadniać innym.
