Wizja i upór

 Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli z innymi.

 Są dwie kategorie ludzi: tych, którzy idą do przodu i osiągają coś, oraz tych, którzy chodzą w koło i pytają, kto jest winien.

 Szczyty gór zawsze były dla mnie magnetyczne. Zwykłe słowo 'wysokość' posiada dla mojego serca tajemniczą, nieodparty urok. Człowiek który nie odwiedził górnych części świata, jest jak człowiek który nigdy nie czytał. Jego umysł jest bierny, uspiony.

 Nigdy nie możemy przewidzieć, które z naszych czynów przyniesie rezultaty, które przetrwa po nas, które pójdzie na dno z życiową bylejakością, która samotnością.

 Człowiek, który traci godność, nawet gdyby posiadł wszelkie inne dobra, jest biedny. Ale człowiek ubogi, który posiada godność, jest bogaty.

 Nie mierzy się człowieka ilością jego doświadczeń, ale tym, jak je przeżywa. Możemy przemierzyć cały świat i zawsze pozostać na tym samym poziomie, jeśli nie zrozumiemy, że prawdziwa podróż to nie miejsca, ale ludzie, którzy nas otaczają.

 Człowiek zawsze ceni to, co wysoko, do czego trudno dojść. Pracuje, męczy się, pokonuje, dąży, nie ustaje. A gdy już osiągnie? Zza gór, zza granic, zza zasłon dymów, pojawia się coś jeszcze, coś dalekiego. I znów podąża.

 Nie są ważne role, które odgrywamy, ale jak oraz dla kogo je odgrywamy. To właśnie daje nam poczucie spełnienia, satysfakcji i spełnienia naszego życiowego celu.

 Jeśli nie jesteśmy w stanie zrozumieć istoty tego, czym jest inni ludzie, nie będziemy w stanie zrozumieć, czym jesteśmy my sami. Zrozumienie samego siebie wymaga zrozumienia innych.

 Nie mierzę osoby na podstawie tego, jak bardzo obsługuje mnie do mojej korzyści, ale sprawdzam, jak daleko może mnie przekroczyć dla dobra innych.