Nie jesteśmy na tyle mądrzy, żeby przewidzieć wszystko, ani na tyle młodzi, żeby zapomnieć o wszystkim. Jesteśmy towarzyszami podróży, nikt z nas nie jest lepszy od drugiego. Każdego z nas obciąża przeszłość, zniechęca przyszłość i ogranicza teraźniejszość.
Nikt nie może lgnąć do drugiego człowieka z całą mocą, dopóki jeszcze nie nauczył się uważnie słuchać własnej duszy i poznać, skąd czerpie swoją moc.
Nie chodzi o to, aby robić coś, co jest prostsze, tylko o to, aby robić to, co przekracza nasze umiejętności.
Szanuj siebie i innych. Nie zgadzaj się na mniej. Bądź odważny. Bądź silny. Bądź szczęśliwy. Bądź wolny. Bądź sobą. Prawdziwą wartością w życiu jest to, kim jesteś, a nie co masz.
Najważniejsze jest nie tak bardzo to, czy ludzie, którym pomagamy, będą umieli lepiej czytać i pisać, ale to, czy stają się ludźmi o wartościach humanitarnych, czy potrafią współpracować z innymi, czy są odpowiedzialni, czy umieją kochać.
Człowiek, który nie przeżył najmniejszego szkopułu, nawet widząc barierę, stoi na miejscu. Nie robi kroku naprzód, tylko kręci się w kółko jak kot wokół gorącej kaszki.
Nie można się bać, że ktoś Cię nie zrozumie. Ważne, że jesteś prawdziwy wobec siebie. To właściwe, żeby zachować własny styl, nawet jeśli inni Cię nie zrozumieją.
Człowiek to nie jest to, co on ma, to nie jest to, co wie, czym się para, jakie miejsce zajmuje w społeczeństwie, w rodzinie, w pracy. Człowiek to jest to, co on jest.
Człowiek, który nie jest w stanie zapomnieć o zemście, na pewno nie będzie w stanie pamiętać o miłości.
Naprawdę wielkim człowiekiem jest ten, kto wśród tłumu, gdzie rządzi zwyczaj, umie zachować wolność ducha i stój udziałem wszystkich cierpień, nie traci zaufania do innych.
