Często myślimy o życiu jak o walce, ale to nie jest prawda. Życie, to grę, gdzie każda osoba pełni rolę, której nie może znać do końca. Wszystko co możemy zrobić, to grać najlepiej jak potrafimy.
Siła charakteru nie wynika z brutalności, przemocy czy dramatycznej woli przetrwania, ale z naszej zdolności do empatii, życzliwości i miłości. Musimy być silni, aby kochać. Musimy być mocni, aby przebaczyć.
Kiedy będziesz miał pewność siebie, że umiesz zacząć sam szukać swojej drogi, dobry nauczyciel zrozumie, że nadszedł ten moment, kiedy powinien cię opuścić. Będziesz wtedy sam na sam z rzeczywistością. Marzenia powinny być takie, aby cię przerastały, abyś zawsze czuł, że jesteś na początku drogi. I to jest pieczołowitość. To hańba - nie dojść do końca.
Człowiek, który nie potrafi pokochać sąsiada, którego zna, nie zdoła pokochać Boga, którego nie zna. Miłość do drugiego człowieka jest drogą do prawdy. Bez miłości prawda jest nieosiągalna.
Nie szukałem tej, której można pokochać, ale tej, bez której nie można żyć. W rzeczywistości, to nie ja ją znalazłem, ale ona mnie.
Nie jesteśmy jako ludzie ani aniołami, ani bóstwami: dobroć nasza jest człowiecza, a zatem ograniczoną i niewystarczającą, pozostaje zawsze poniżej wymogów. Zawodzi, nawiedza błędami, omyłkami, słabościami.
Niektórzy ludzie przychodzą do naszego życia tylko po to, aby nauczyć nas, jak żyć bez nich. A niektórzy zostają, dając nam powód, by nauczyć się, jak żyć dla nich.
Głównym zadaniem jest odsłonić to, co zwykle jest zakryte. To, co mówi człowiek - nie oznacza to, co on kryje.
Nie chodzi o to, aby robić coś, co jest prostsze, tylko o to, aby robić to, co przekracza nasze umiejętności.
Nie rezygnuj z marzeń. Trzymaj je w sercu, a one w świetle snów rozświetlą ci drogę. Kiedy marzenia umrą, jak nocna gwiazda będzie cię prowadzić, twoje życie jest tak smutne jak posępne schody. Widać, że nie jesteś sam. Wszyscy mamy marzenia.
