Człowiek cennym jest, ile sam sobie wart. Owszem, zasady - kształtują, lecz najważniejsze jest, co w nas drzemie głęboko i co sami z siebie potrafimy wydobyć.
Nie ma nic trudniejszego do wykonania, niepewniejszego w sukcesach, ani bardziej niebezpiecznego do zarządzania, niż wprowadzenie nowego porządku rzeczy. Ponieważ ten, kto wprowadza nowość, ma przeciwko sobie wszystkich, którzy dobrze prosperowali w starym porządku rzeczy, i tylko letnich obrońców w tych, którzy mogliby dobrze prosperować w nowym.
Dwie rzeczy napełniają umysł zdumienia i podziwu: niebo gwiaździste nade mną i moralny zakon we mnie.
Nie jest ważne, czy jesteś bogaty, ani to, co osiągnąłeś. Ważne jest to, kim jesteś jako osoba, jak obchodzisz się z innymi i jakie masz wartości.
Możemy zawsze znaleźć wymówki, ale właśnie siła charakteru poznaje się na zdolności do mówienia 'nie' – do mówienia 'nie' samej sobie: 'nie' własnym zachciankom, które nas niszczą.
Jednym z najtrudniejszych zadań człowieka jest nauczenie się, by zamiast na siebie patrzeć, patrzeć na innych. Trzeba zrozumieć, że jesteśmy wszyscy częścią tej samej całości.
Jeżeli chcesz zrozumieć człowieka, to nie słuchaj jego słów, ale patrz na jego czyny.
Często rozmawiamy o pewnych osobach, mówimy o nich 'oni'. 'Oni' powinni zrobić to, 'oni' powinni zrobić tamto. Ale kto to jest 'oni'? To my. My jesteśmy jedynymi, którzy mogą wprowadzić zmiany. Jeżeli czekamy na 'nich', nic się nie wydarzy.
Nie wystarczy mieć szczęścia, trzeba umieć. Nie wystarczy umieć, trzeba chcieć. Nie wystarczy chcieć, trzeba też zasłużyć. Ludzie zasługują na to, na czym skupiają swoje umysły.
Nie zawsze musimy znać odpowiedź na każde pytanie. Czasem wystarczy być obok, posłuchać, spojrzeć zrozumiejąco. Nie oczekuj, że zawsze będziesz idealny. To wyjątkowo skomplikowane zrozumienie, że człowiek, choć bywa niedoskonały, to wciąż jest człowiekiem.
