Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli z innymi.
Czym jest człowiek? Zbiorem okoliczności. Gdzie nie będzie okoliczności, tam nie będzie człowieka. Czy to nie dziwne, że człowiek jest drobnym pyłem, którym wstrząsa zima, bieda i nieszczęście?
Naprawdę wielkim człowiekiem jest ten, kto wśród tłumu, gdzie rządzi zwyczaj, umie zachować wolność ducha i stój udziałem wszystkich cierpień, nie traci zaufania do innych.
Osoba, która jest zawsze uczciwa, otwarta i szczera wobec innych, czuje satysfakcję z przezroczystości i prawdomówności. Taka osoba nigdy nie ukrywa cokolwiek, bo nie ma nic do ukrycia.
Pamiętaj, że człowiek jest jak stal: nie jest dobrze znany, dopóki nie ma swojego docelowego kształtu. Człowiek musi zostać pokonany, aby być silniejszym. Kiedy człowiek jest zawiedziony, gdy traci nadzieję - oto kiedy osiąga swój prawdziwy potencjał.
Kiedykolwiek jesteś komukolwiek czy cokolwiek winien, zawsze jesteś najpierw winien sobie. W przypadku, gdy komukolwiek obiecujesz coś zmienić, najpierw obiecaj to sobie. W sytuacji, gdy komukolwiek zalecasz coś robić, najpierw zrób to sam. To jest siła prawdziwej osobowości
Bądź dobroduszny dla wszystkich, przyjazny dla wielu, zaufaj garstce i sam sobie własnym sędzią.
Człowiek jest dla człowieka wilkiem, a nie człowiekiem, gdy nie zna człowieka jako człowieka. Nie jest człowiekiem dla człowieka, kiedy nie wie, co jest człowiekiem.
Osoby, które nas kochają i troszczą się o nas, są największym skarbem, jaki możemy posiadać. Trzeba docenić każdą chwilę spędzoną z nimi, bo to one tworzą sens naszego życia.
Jesteśmy tym, co nazywamy przypadkami personelu. Każda z nas ma inną historię, inną pracę, inny charakter. Ale mamy wspólne cechy: solidarność, zaangażowanie, determinację. I każda z nas jest ważna, bo każda jest potrzebna.
