Nigdy nie oceniaj człowieka po tym, jak traktuje swoich równych, ale po tym, jak traktuje tych, którzy nie mogą mu się odwdzięczyć.
Czyż nie jest paradoksalne, że w nas, osoby tak bliskie, tak ściśle związane, mogą być tak od siebie różne, nie mające nic wspólnego, obce?
Istota rozmowy między ludźmi polega nie na tym, aby przekazać znaczenie, ale na tym, aby zrozumieć drugą stronę. To jest prawdziwy cel rozmowy, aby zrozumieć, a nie przekazać.
Żadna jednostka nie istnieje sama dla siebie, bez społeczności. Nie jesteśmy w stanie żyć samodzielnie. Świadomość, która wywyższa jednostkę ponad społeczność, stanowi pomieszanie z perspektywą.
Nigdy nie będziemy mieli silnej poczucie samooceny, jeśli inny człowiek, sytuacja lub zdarzenie ma moc określania naszej wartości.
Wiele razy miałem okazję spotkać osoby, które nie mają nic wspólnego z uczciwością, prawdą czy sprawiedliwością. Są to osoby, które żyją tylko dla siebie, dla swojego egoizmu i niszczą wszystko wokół. Nie potrafią zrozumieć, że życie to współpraca, a nie konfrontacja.
Będąc człowiekiem, musisz zrozumieć naturę innego człowieka. Będąc człowiekiem, musisz zrozumieć, że nie można oceniać osoby przez pryzmat jednego czynu, jednej decyzji, czy jednego momentu. Będąc człowiekiem, musisz zrozumieć, że każda osoba ma swoje słabe i silne strony, swoje wątpliwości i pewności.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli z innymi.
Siła charakteru w długim biegu zawsze jest zwycięska nad siłą okoliczności. Każda zasada przyspiesza siebie i fortuny. Siła charakteru zaczepia wszystko, co pomaga, a opiera się na wszystkim, co przeszkadza.
Każda osoba, którą spotykamy w życiu, jest niewyobrażalnym cudem indywidualnej kreatywności. Teraz spojrzyj na siebie przez pryzmat tej afirmacji.
