Mądry człowiek mówi, gdy ma coś do powiedzenia. Głupiec mówi, bo musi coś powiedzieć. Przez swoje milczenie można powiedzieć więcej niż słowami.
Jesteśmy tym, co w swoim życiu kochamy, a najbardziej tym, co kochamy z pasją.
Ludzie, tak naprawdę, nie są stworzeni do żyjąc w pokoju. Ludzie są stworzeni do żyjąc dla siebie, po to, by dzięki nowemu, niekorzystnemu doświadczeniu mogli podnieść się ponad siebie i dodać do sumy własnych, osobistych szczęść coś więcej niż myśleli, że mogą. Gwałtownie, namiętnie, z niewysłowioną radością. To jest życie, które prowadzą prawdziwe osoby.
Dopóki nie będziemy potrafili szanować każdego człowieka dla samego siebie, bez względu na to, jaki ma kolor skóry, której jest płci, ile zarabia, kogo kocha, kim jest jego Bóg, nie zasługujemy na miano cywilizowanego świata.
Czym jest styl? Styl to zwyczaj człowieka. Czym jest człowiek? Człowiek to zwyczaj tego, co go obecnie cechuje. A czym to jest? Tylko osiągnięciem przeznaczenia. Ale co to jest przeznaczenie? Przodkowie tego nie wiedzą. Czym jest człowiek? Tylko pytanie przemijania. Tylko duma naszej zguby.
Ludzie są jak herbatki: nie można poznać ich prawdziwej mocy, dopóki nie wrzucisz ich do gorącej wody.
Nigdy nie jesteśmy tak bezbronni wobec cierpienia, jak gdy jesteśmy w miłości, nie ma na świecie siły, która miałaby równie wielką moc niszczenia.
Nie trzeba się przekonywać do bycia sobą. To jest coś, co przychodzi naturalnie. Problem zaczyna się, kiedy próbujesz być kimś innym.
Tylko nieliczni potrafiązrozumieć, jak wiele można osiągnąć głębokim zrozumieniem siebie. Płynie stąd wewnętrzna siła i poczucie spokoju, które niezależne są od zewnętrznych okoliczności.
Czyż nie jest paradoksalne, że w nas, osoby tak bliskie, tak ściśle związane, mogą być tak od siebie różne, nie mające nic wspólnego, obce?
