Człowieka poznaje się po tym, co mówi i pisze. Nie można zawiesić na wieszaku osobowości, kiedy wchodzi się na forum publiczne. Może i można, ale tylko wtedy, gdy jest to osobowość pusta, bez treści.
Czasami mierząc wielkość człowieka, łatwo skupić się na jego sukcesach, ale prawdziwi giganci są tacy, którzy pozostają doskonali, niezależnie od tego, jak wiele powrotów ich spotkało.
Niemile jest traktować innych z góry, nie z szacunku. Często zapominamy o tym, że wszyscy dokładamy starań, by być najlepszą wersją siebie. Każda osoba stara się przetrwać, każdy ma swoje walki, zmagania, smutki i radości, które kształtują go każdego dnia.
Żadne tłumaczenie nie jest w stanie oddać piękna prawdziwej osoby. Jest jak niepowtarzalna nuta w symfonii życia. Każda osoba jest niezastąpiona.
Nie jesteśmy tym, co jest nam dane, ale tym, co wybieramy. Każdy z nas ma w sobie ogromną moc, aby coś zmienić, choć często o tym zapominamy.
Cierpienie jest fundamentem wszystkiego. Pierwszym krokiem ku zrozumieniu jest cierpienie. I kiedy już człowiek zrozumie co to cierpienie, zaczyna rozumieć samego siebie.
Czym jest styl? Styl to zwyczaj człowieka. Czym jest człowiek? Człowiek to zwyczaj tego, co go obecnie cechuje. A czym to jest? Tylko osiągnięciem przeznaczenia. Ale co to jest przeznaczenie? Przodkowie tego nie wiedzą. Czym jest człowiek? Tylko pytanie przemijania. Tylko duma naszej zguby.
Nic nie może zastąpić ceniących cię ludzi. Nawet miliony na koncie nie dadzą ci prawdziwego szczęścia. Bez miłości i szacunku innych jesteśmy sami.
Szczęście to moment między zbyt mało, a zbyt dużo. Zbyt mało i zbyt dużo rujnuje człowieka – nie tylko łamiąc go moralnie, lecz obracając wręcz w ruinę jego zdrowie. Szczęście – to jest akurat.
Nie od dziś wiadomo, że człowiek staje się tym, na co patrzy, em nad czym się zastanawia, czym żyje. Również zachowuje się zgodnie z tym, jak rozumie siebie, jak rozumie swoje powołanie, swoją misję w historii, swoje miejsce wśród innych ludzi.
