Jeżeli chcesz zrozumieć człowieka, to nie słuchaj jego słów, ale patrz na jego czyny.
Wewnątrz nas jest coś, co nie ma nazwy, to jest to, co naprawdę jesteśmy. Bój się mniej, ufaj więcej; płacz mniej, działaj więcej; skarż się mniej, doceniaj więcej; bierz mniej, daj więcej.
Bądź jak woda, przyjacielu. Jak widzisz, woda jest miękka, a kamień twardy. Ale kamień nie może łamać wody, która przepływa. Woda przepłynie nawet przez najtwardszy kamień. Bądź wodą, przyjacielu.
Charakter człowieka nie jest monolitem, który jest raz na zawsze ukształtowany i utwardzony. Wręcz przeciwnie, jest on jak rzeka; płynie, zmienia się, przeskakuje ze strumienia na strumień, rośnie i maleje.
Nie mierząc się z innymi, nie dowiemy się, kim jesteśmy, bo to, co stanowi o naszej tożsamości, to nie tylko nasza osoba, ale także to, jak ta osoba wpisuje się w kontekst społeczny, w którym żyjemy.
Każdy człowiek jest kimś wyjątkowym, niezależnie od tego, co robi, czym się zajmuje, to jest wyjątkowy, a wewnętrzna siła, którą ma, pozostaje niewykorzystana do końca życia, ponieważ nie znamy jej pełnego potencjału.
Nie możemy zmienić charakteru innych ludzi. Możemy jedynie zmienić nasz sposób patrzenia na nich, a to często wystarczy, aby zobaczyć ich odmienną twarz.
Nie tylko siłą ducha, ale również i siłą ciała można stawić czoło przeciwnościom losu, przeciwstawić się cierpieniu, powstrzymać się od złego.
Jednym z najtrudniejszych zadań człowieka jest nauczenie się, by zamiast na siebie patrzeć, patrzeć na innych. Trzeba zrozumieć, że jesteśmy wszyscy częścią tej samej całości.
Nasza wielkość nie jest ukryta w tym, jak dużo mamy, ale w tym, jak dużo dajemy. Nie szukaj w liście lekcji do zrozumienia swojego życia, szukaj w swoim życiu lekcji do zrozumienia swojego życia.
