Człowiek cennym jest, ile sam sobie wart. Owszem, zasady - kształtują, lecz najważniejsze jest, co w nas drzemie głęboko i co sami z siebie potrafimy wydobyć.
Zrozumienie, że każdy dzień jest darem i to, że możemy wybrać sposób, w jaki myślimy i działamy, jest jednym z najważniejszych narzędzi do prowadzenia szczęśliwego życia.
Głównym zadaniem jest odsłonić to, co zwykle jest zakryte. To, co mówi człowiek - nie oznacza to, co on kryje.
Nie sądzę, aby jakakolwiek ogólna koncepcja świata, naukowa czy filozoficzna, była rozsądna, jeżeli nie ogarniała w jej ramach problemu osoby. Nie sądzę, aby jakiekolwiek teorie o człowieku, indywidualnym czy społecznym, były rozsądne, jeżeli nie przewidywały problemu osoby.
Podziw jest wynikiem połączenia ignorancji z niewiedzą. Kiedy ktoś uczy się i doświadcza, podziw staje się czymś zupełnie innym. Staje się zrozumieniem.
Nie ma ludzi niezastąpionych. Są tylko ludzie, których nie można zastąpić innymi. Każdy jest jedyny i niepowtarzalny, bo tylko on jest sobą.
Nie na złość nam Bóg daje trudności, być może chce przez to, sprawdzić naszą miłość do innych ludzi, a przede wszystkim do Niego samego.
Nic nie jest prawdziwe dla każdego. Każdy musi znaleźć swoją drogę. Nikt nie może nam powiedzieć, co jest prawdziwe dla nas. Każdy musi przemierzyć swoją własną drogę.
Człowiek zawsze przywyka do tego, co go spotyka. Nie ma dla nas takich nieszczęść, do których byśmy nie mogli się przyzwyczaić.
Stwórca, kiedy robił człowieka, wdzięknym go uczynił i nadał mu moc. Potem, dodawszy mu mądrość i umiejętność do zrozumienia prawdy, jedynie nie odsłonił mu tajemnicy bytu. Tak właśnie został stworzony człowiek, równocześnie piękny i niewygodny.
