Nigdy nie jesteśmy tak szczęśliwi ani tak nieszczęśliwi, jak sobie wyobrażamy. Nawet nasz własny los jest dla nas zbyt trudny do zrozumienia. Każda osoba, która przemija obok nas, ma na dnie serca tajemnicę, której nie jesteśmy w stanie odgadnąć. A dla każdego, ten inny jest tajemnicą. Nasze własne tajemnice są dla nas samych niewiadome; żyjemy w ciemności wśród naszych jasnych dany.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, ale przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym dzieli się z innymi.
Nigdy nie możemy przewidzieć, które z naszych czynów przyniesie rezultaty, które przetrwa po nas, które pójdzie na dno z życiową bylejakością, która samotnością.
Nie są ważne te lata w twoim życiu, ale to życie w tych latach. Dlatego nie zastanawiaj się ile jeszcze ich zostało, ale co możesz zrobić, żeby były one warte, upamiętnione i szczęśliwe.
W swoim życiu zawsze wybierałem trudniejszą drogę, gdy miałem jakiekolwiek wątpliwości. Myślę, że to jest jedno z podstawowych wyjaśnień dlaczego osiągnąłem coś więcej niż przeciętna osoba.
Cierpienie jest fundamentem wszystkiego. Pierwszym krokiem ku zrozumieniu jest cierpienie. I kiedy już człowiek zrozumie co to cierpienie, zaczyna rozumieć samego siebie.
Ludzie nie są naprawdę tym, co mówią, ani tym, co robią, ale tym, co znoszą. Jestem pewien, że pod tym względem prawie każdy cierpił więcej, niż jest w stanie wyrazić.
Nie patrz na ludzi przez pryzmat ich słów, ich zachowania, ich reakcji. Patrz na nich przez pryzmat tego, jakimi mogliby być, gdyby ich nie ograniczały nawyki, strach i schematy. Każdy człowiek jest nieskończonym polem możliwości.
Człowiek, który nie przemierza nowych dróg, zawsze opędzać się będzie przed natarczywością zewnętrznych warunków. Musi być jak młot, a nie jak kowadło - to jest, nie narzędzie, tylko sprawcą czynu.
W gruncie rzeczy nie znamy ludzi, tylko ich cień jaki rzucają na nas. Ale to wystarcza, by zachowali dla nas wartość najcenniejszą.
