Nie mierząc się z innymi, nie dowiemy się, kim jesteśmy, bo to, co stanowi o naszej tożsamości, to nie tylko nasza osoba, ale także to, jak ta osoba wpisuje się w kontekst społeczny, w którym żyjemy.
Zwycięstwo zawsze jest czasowe, ale charakter i zdolności, które pozwoliły osiągnąć sukces, to coś, co zostaje z nami na zawsze.
Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Ci, którzy mają stworzyć coś pięknego, muszą używać noży, młotów, pilników, zapuszczają dłonie w skwierczący płomień. Są rany, blizny, poparzenia. Ale potem jest coś, co trwa, daje piękno i radość.
Nie jesteśmy jako ludzie ani aniołami, ani bóstwami: dobroć nasza jest człowiecza, a zatem ograniczoną i niewystarczającą, pozostaje zawsze poniżej wymogów. Zawodzi, nawiedza błędami, omyłkami, słabościami.
Kiedy mówią, że czas leczy rany, to kłamią. Przyzwyczajenie do bólu to nie to samo co jego zniknięcie.
Niektórzy ludzie są nieszczęśliwi, bo widzą w sobie niedoskonałości, które nie mają; inni są nieszczęśliwi, bo są świadomi swojich niedoskonałości, ale nie chcą ich naprawić; jeszcze inni są nieszczęśliwi, bo są świadomi swoich niedoskonałości i chcą je naprawić, ale nie mogą.
Kiedy naprawdę kochasz, kiedy naprawdę obchodzi Cię los drugiego człowieka, jesteś w stanie zrobić dla niego więcej niż zrobiłbyś dla siebie samego.
Siła charakteru w długim biegu zawsze jest zwycięska nad siłą okoliczności. Każda zasada przyspiesza siebie i fortuny. Siła charakteru zaczepia wszystko, co pomaga, a opiera się na wszystkim, co przeszkadza.
Jestem tym, kim jestem. Osoby dojrzewają, ale nie zmieniają swojego prawdziwego 'ja'. Taki jestem, jaki jestem i nie chcę być inny.
Nie bój się iść wolno, bój się tylko stać w miejscu. Najpierw musisz wiedzieć, kim jesteś, a potem być tym z całego serca. Właśnie takie osoby zmieniają świat
