Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, ale przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym dzieli się z innymi.
Nie zapominaj: to, czego doświadczasz, umiera razem z Tobą, ale to, czego doświadczysz, zostaje. Przygotuj zatem świadectwo tak, abyście obaj mogli żyć po śmierci.
Żyć nie umierać to niesie pohorbowanie nad nami, jak źle jest pojęte i jak zdrożone do ciała.
Bez uporu nie ma możliwości kontynuacji, bez uporu nie ma kreatywnego myślenia.
Najpierw chcą cię zepsuć, a potem obwiniają cię, że jesteś zepsuty. Człowiek jest tyle wart, ile może dać innych z siebie samemu, bez szkody dla siebie.
Prawdziwa siła człowieka nie jest pokazywana w jego siłach fizycznych, ale w opanowaniu siebie, swojego charakteru, swojej wolności. Pamiętaj, tylko ty sam możesz być sobie panem.
Nie znasz naprawdę człowieka, dopóki nie zdasz sobie sprawy z tego, jakim byłby, gdyby miał nieograniczoną władzę nad innymi ludźmi.
Nie należy się zbytnio bać życia. Przecież żaden z nas nie wyjdzie z niego żywy.
Wszyscy jesteśmy aniołami z jednym skrzydłem, możemy latać tylko wtedy, gdy obejmujemy się nawzajem.
Nie ma jednej prawdy. Wszyscy obecni w pokoju mają swój kąt widzenia, swoje doświadczenie, swoją interpretację. To nie znaczy, że ktoś ma rację, a ktoś nie. To znaczy, że dzielimy się doświadczeniami, a nie obiektywnymi faktami.
