Najważniejsze jest nie tak bardzo to, czy ludzie, którym pomagamy, będą umieli lepiej czytać i pisać, ale to, czy stają się ludźmi o wartościach humanitarnych, czy potrafią współpracować z innymi, czy są odpowiedzialni, czy umieją kochać.
Bądź dobroduszny dla wszystkich, przyjazny dla wielu, zaufaj garstce i sam sobie własnym sędzią.
Nie liczy się to, co mamy na zewnątrz, ale to, co udało nam się zbudować wewnątrz. I to, co zbudowaliśmy wewnątrz, jest naszym największym skarbem.
Nie możemy zmusić ludzi do zmiany, ale możemy stworzyć środowisko, w którym chcą się zmieniać.
Człowiek cennym jest, ile sam sobie wart. Owszem, zasady - kształtują, lecz najważniejsze jest, co w nas drzemie głęboko i co sami z siebie potrafimy wydobyć.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Jak w lustrze wystają nasze brudy i skazy, jak w lustrze uwidaczniają się nasze chwile zwątpienia i słabość, gdy patrzymy na siebie bez zasłon.
Osoba, która podąża za tłumem, zazwyczaj nie pójdzie dalej niż tłum. Osoba, która chodzi sama, może znaleźć się w miejscach, których nikt wcześniej nie widział.
Nie da się żyć bez przekonania, że jest się dla kogoś najważniejszym człowiekiem na świecie. I jesteśmy - dla psa, który naszych zdjęć nie zobaczy w internecie.
Najważniejsze jest, abyś zawsze był sobą. Nie próbuj zmieniać swojego „ja” dla innych. Jeżeli ktoś Cię nie akceptuje, wtedy po prostu nie jest dla Ciebie.
