O ciągłym rozwoju

 Niezależnie od tego, jak ważny jest przykład, jedna osoba nie może stanowić przykładu dla całego świata - lecz może stanowić przykład dla wielu osób.

 Nie możemy zmienić świata, dopóki nie zmienimy samych siebie. A problem z tym jest taki, że nie znamy samych siebie, więc nie musimy zmieniać tego, co nieznanego.

 Siła perswazji jest niekiedy większa niż siła prawdy, ale zawsze mniejsza od siły prawdziwych uczuć.

 Są na świecie rzeczy, które widzi się tylko oczyma duszy. Najmniejsze z nich są cenniejsze od tych, które można zważyć.

 Nie wolno nam przekraczać granic naszej osoby i narzucać swego Ja innym. Każdy musi sam sobie wybierać swoje dobro, swój cel, swoje idee, swoje wartości.

 Charakter człowieka nie jest monolitem, który jest raz na zawsze ukształtowany i utwardzony. Wręcz przeciwnie, jest on jak rzeka; płynie, zmienia się, przeskakuje ze strumienia na strumień, rośnie i maleje.

 Człowiek dojrzewa wówczas, gdy zaczyna kochać raczej niż pragnąć bycia kochanym, kiedy zaczyna dawać z siebie zamiast oczekiwać, że inni mu dają.

 Człowiek, który nie umie spędzać czasu w samotności, jest zawsze zależny od innych... Tworzy okoliczności które zawsze go do tego zmuszają... To jest natura, czy ja się z tym zgadzam czy nie. Człowiek jest istotą społeczną.

 Nie sądzę, że sięgamy teraz po kosmiczne przestrzenie po to tylko, by odkrywać nowe zasoby. Ja sądzę, że zbieramy fundusze, tworzymy nowe technologie, zmieniamy naszą cywilizację od podstaw, żeby zrozumieć, co to jest człowiek. Żeby zrozumieć, co oznacza to, być człowiekiem.

 Tylko nieliczni potrafiązrozumieć, jak wiele można osiągnąć głębokim zrozumieniem siebie. Płynie stąd wewnętrzna siła i poczucie spokoju, które niezależne są od zewnętrznych okoliczności.