Cytat o Osobach

 Jest tylko jeden sposób, aby otrzymać od innych szacunek: nie próbować być kimś innym. Bądź sobą i nie pozwól nikomu się na to zaprzeczyć.

 Ludzie nie są z natury ani dobrzy, ani źli. To, jakimi się stają, w dużej mierze zależy od okoliczności, w jakich przyszło im żyć.

 Ludzie są zawsze wyjątkowi. Nie ma dwóch identycznych ludzi. Tak samo jak nie ma dwóch identycznych liści na drzewie. Nie ma dwóch identycznych kamyków na morskim brzegu. Każdy jest inny, każdy jest wyjątkowy, każdy zasługuje na szacunek.

 Głęboko wierzę, że jest coś o wiele więcej niż te cegły, które tworzą naszą osobowość. Wśród nich jest coś co nazywamy duszą, a która zawsze pragnie prawdziwej miłości, spokoju i szacunku.

 Najpierw chcą cię zepsuć, a potem obwiniają cię, że jesteś zepsuty. Człowiek jest tyle wart, ile może dać innych z siebie samemu, bez szkody dla siebie.

 Człowiek jest wcale nie człowiekiem, dopóki nie zdołał zakwestionować w sobie człowieka. Dać człowiekowi pełną jego miarę, to znaczy pojąć go jako problem, którego rozwiązanie oznacza zarazem przekreślenie tego, co od niego oczekujemy.

 Nie sądzę, aby jakakolwiek ogólna koncepcja świata, naukowa czy filozoficzna, była rozsądna, jeżeli nie ogarniała w jej ramach problemu osoby. Nie sądzę, aby jakiekolwiek teorie o człowieku, indywidualnym czy społecznym, były rozsądne, jeżeli nie przewidywały problemu osoby.

 Niewielu ludzi potrafi znosić spokojne i ciche szczęście, które pomaga przetrwać. Wielu woli nieszczęście, bo daje okazję do narzekań, do wrogiego oceniania innych, do samopodziwiania sobie.

 Sześć set siedemdziesiąt siedem osób może mieć te same cechy, ale każda z nich będzie indywidualna. Wszystko, co jest stworzone na podobieństwo i według obrazu, jest unikalne, niepowtarzalne. Stąd wynika cała dysproporcja, całe niespełnienie, cała tragedia osoby.

 Nie mierzę człowieka tym, co osiągnął, ale tym, czego pragnie. Rzeczy wielkie same w sobie nie są wielkimi. Wielki jest tylko człowiek, który je czyni wielkimi.