Każdy człowiek, nawet najbardziej zwyczajny, jest jaki jest dzień dzisiejszy z powodu milionów decyzji, które podjął przez całe swoje życie.
Ludzie są zawsze wyjątkowi. Nie ma dwóch identycznych ludzi. Tak samo jak nie ma dwóch identycznych liści na drzewie. Nie ma dwóch identycznych kamyków na morskim brzegu. Każdy jest inny, każdy jest wyjątkowy, każdy zasługuje na szacunek.
Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Ci, którzy mają stworzyć coś pięknego, muszą używać noży, młotów, pilników, zapuszczają dłonie w skwierczący płomień. Są rany, blizny, poparzenia. Ale potem jest coś, co trwa, daje piękno i radość.
Jeśli naprawdę chcesz poznawać naturę człowieka, nie słuchaj jego słów. Obserwuj jego czyny. Czyny definiują charakter, a nie słowa.
Każdy człowiek jest kochany przez Boga z miłością osobiście kierowaną do niego; dlatego musi cieszyć się z tego, że jest jedyny i niepowtarzalny na świecie.
Siła charakteru nie wynika z brutalności, przemocy czy dramatycznej woli przetrwania, ale z naszej zdolności do empatii, życzliwości i miłości. Musimy być silni, aby kochać. Musimy być mocni, aby przebaczyć.
Ludzie są jak pudełka zapałek. Zdają się być identyczni, ale w każdym jest jakaś iskra, która sprawia, że jest wyjątkowy. Musisz jedynie zaryzykować i pocierać, aby to zobaczyć.
Poznajemy prawdziwe oblicze człowieka dopiero wówczas, kiedy nie jestemy mu już na nic potrzebni. Wtedy dopiero wyłania się prawdziwy charakter.
Nie ma ludzi niezastąpionych. Są tylko ludzie, których nie można zastąpić innymi. Każdy jest jedyny i niepowtarzalny, bo tylko on jest sobą.
Nie liczy się to, co mamy na zewnątrz, ale to, co udało nam się zbudować wewnątrz. I to, co zbudowaliśmy wewnątrz, jest naszym największym skarbem.
