Nie chodzi o to, aby robić coś, co jest prostsze, tylko o to, aby robić to, co przekracza nasze umiejętności.
Traktuj innych tak, jak chciałbyś, aby ciebie traktowali. To jest sedno Prawa i Proroków.
Człowiek jest tylko wtedy prawdziwie człowiekiem, gdy to, co w nim najbardziej osobiste, staje się prezentem dla innych. W taki sposób jego najgłębsza prawda wnika w jego relacje z innymi.
Człowiek, który nie potrafi pokochać sąsiada, którego zna, nie zdoła pokochać Boga, którego nie zna. Miłość do drugiego człowieka jest drogą do prawdy. Bez miłości prawda jest nieosiągalna.
Znałem kiedyś kogoś, kto twierdził, że znamy tylko tyle osób, na ile nas stać. I myślę, że miał rację. Znamy tylko tyle osób, na ile nas stać na porażki.
Nie sądzę, aby jakakolwiek ogólna koncepcja świata, naukowa czy filozoficzna, była rozsądna, jeżeli nie ogarniała w jej ramach problemu osoby. Nie sądzę, aby jakiekolwiek teorie o człowieku, indywidualnym czy społecznym, były rozsądne, jeżeli nie przewidywały problemu osoby.
Uczucia są największą i najwspanialszą energią życia. Często zdarza się, że pomimo przeciwności losu to właśnie one dają nam siłę do walki. Zapominamy o nich, poniżamy, ale one mimo wszystko trwają, by przypominać nam o tym, co w życiu jest najważniejsze.
Może nas wydawać, że człowiek z natury jest łaskawy? Nie, łaskawy jest tylko człowiek kulturowy.
Wielką sztuką jest umieć zrozumieć, co ktoś próbuje nam powiedzieć. Czy to przez słowa, czy przez milczenie. W drugim przypadku jest to trudniejsze, ale tym bardziej satysfakcjonujące.
Niektórzy ludzie nigdy się nie zmieniają, ale gdy spojrzysz na zdjęcia pamiątkowe, zobaczysz, że to już nie są ci sami ludzie.
