Czym jest człowiek? Zbiorem okoliczności. Gdzie nie będzie okoliczności, tam nie będzie człowieka. Czy to nie dziwne, że człowiek jest drobnym pyłem, którym wstrząsa zima, bieda i nieszczęście?
Pamiętaj, że to nie lata w życiu są ważne, ale życie w tych latach. Najważniejsze to nie to, czy przetrwaliśmy, ale jak przeżyliśmy każdy moment. Zawsze szukaj nowych doświadczeń, otwieraj nowe drzwi i spróbuj zrobić coś pozytywnego w miejscach, które były wcześniej puste.
Szanuj przypadek, ale nie rób z niego wytycznej. Jesteś człowiekiem, a nie listkiem na wietrze. Szczęście to wynik twojego wysiłku, a nie nagroda za bezczynność.
Żaden człowiek nie zasługuje na to, aby go przecenili. To boli... Tworzy przestrzeń dla iluzji. Dla błędów. Dla rozczarowań. Lepiej jest być trochę niedocenionym. Przez siebie i przez innych.
Wartość człowieka mierzy się nie tym co ma, ale tym, kim jest. Nie wartości materialne definiują nas jako osoby, ale to, jak traktujemy innych. Nasza dobroć, empatia i miłość są tym, co naprawdę ma znaczenie.
Razem potrafimy tak wiele, sami tak bardzo mało. Pojedynczo jesteśmy tylko kroplą. Razem stanowimy ocean.
Ludzie są jak szyby w oknach: świecą, dopóki słońce świeci, ale gdy zapada mrok, ich prawdziwe piękno zostaje objawione tylko, jeśli wewnątrz znajduje się światło.
Nigdy nie żałuj, że kogoś pokochałeś. Zawsze żałuj, że kogoś zranione, bo zraniona dusza do końca życia pamięta ból. A serce, które pokochało, zawsze będzie umiało kochać dalej.
Człowiek jest różnym od wewnątrz, różnego może dosięgnąć nieomylna strzała przypadku, bo przecież nie zawsze jesteśmy tym samym dla siebie, nie mówiąc już o różnicy ze stanowisk innych ludzi.
Szczyty gór zawsze były dla mnie magnetyczne. Zwykłe słowo 'wysokość' posiada dla mojego serca tajemniczą, nieodparty urok. Człowiek który nie odwiedził górnych części świata, jest jak człowiek który nigdy nie czytał. Jego umysł jest bierny, uspiony.
