Siła charakteru

 Świat bez człowieka byłby piękny, ale byłby światem. Człowiek tragicznie zamienia go w naturę. Czytelnik wie, o co chodzi.

 Naprawdę wielkim człowiekiem jest ten, kto wśród tłumu, gdzie rządzi zwyczaj, umie zachować wolność ducha i stój udziałem wszystkich cierpień, nie traci zaufania do innych.

 Siła perswazji jest niekiedy większa niż siła prawdy, ale zawsze mniejsza od siły prawdziwych uczuć.

 W gruncie rzeczy nie znamy ludzi, tylko ich cień jaki rzucają na nas. Ale to wystarcza, by zachowali dla nas wartość najcenniejszą.

 Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli z innymi.

 Wartość człowieka mierzy się nie tym co ma, ale tym, kim jest. Nie wartości materialne definiują nas jako osoby, ale to, jak traktujemy innych. Nasza dobroć, empatia i miłość są tym, co naprawdę ma znaczenie.

 Każdy człowiek, nawet najbardziej zwyczajny, jest jaki jest dzień dzisiejszy z powodu milionów decyzji, które podjął przez całe swoje życie.

 Sztuka to nie rzemiosło. Ten, kto z talentu swojego uczynił rzemiosło, ten sam ma tylko talent, ale nie jest to artysta. Sztuka wymaga charakteru.

 Sześć set siedemdziesiąt siedem osób może mieć te same cechy, ale każda z nich będzie indywidualna. Wszystko, co jest stworzone na podobieństwo i według obrazu, jest unikalne, niepowtarzalne. Stąd wynika cała dysproporcja, całe niespełnienie, cała tragedia osoby.

 Twórczość to był mój sposób na poznanie siebie. Każdy artysta, myślę, odkrywa samego siebie przez obraz świata, jaki stworzył.