Czarne na białym wypisane cechy człowieka nie mówią nic o samym człowieku. Świadczą jedynie, że ktoś go oblizał i potrafił rozpoznać smak.
Nie zapominaj: to, czego doświadczasz, umiera razem z Tobą, ale to, czego doświadczysz, zostaje. Przygotuj zatem świadectwo tak, abyście obaj mogli żyć po śmierci.
Wielkość człowieka nie polega na tym, jak dużo bogactwa zdobył, ale na jego uczciwości i jego zdolności do poznawania prawdy.
Szczęście to moment między zbyt mało, a zbyt dużo. Zbyt mało i zbyt dużo rujnuje człowieka – nie tylko łamiąc go moralnie, lecz obracając wręcz w ruinę jego zdrowie. Szczęście – to jest akurat.
Czym jest człowiek, jeśli jego głównym zajęciem nie jest myślenie o nieznanych rzeczach? Niczym innym, niż niepewną godziną.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym dzieli się z innymi.
Człowiek zawsze ceni to, co wysoko, do czego trudno dojść. Pracuje, męczy się, pokonuje, dąży, nie ustaje. A gdy już osiągnie? Zza gór, zza granic, zza zasłon dymów, pojawia się coś jeszcze, coś dalekiego. I znów podąża.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli z innymi.
Ludzie boją się zmian, ponieważ wolą milion razy cierpieć, niż spróbować coś nowego. Nawet jeśli doznali już rozczarowania, wciąż wybierają to, co jest im znane.
Nie liczy się to, co mamy na zewnątrz, ale to, co udało nam się zbudować wewnątrz. I to, co zbudowaliśmy wewnątrz, jest naszym największym skarbem.
