Czyż nie jest paradoksalne, że w nas, osoby tak bliskie, tak ściśle związane, mogą być tak od siebie różne, nie mające nic wspólnego, obce?
Nie ma bardziej zagubionej rzeczy na świecie, niż serce człowieka. W szarości dnia potrafi porzucić wszystko, co kiedykolwiek kochało i żyło, zostawiając w tyle tylko cień tego, kim kiedyś było.
Istnieje coś znacznie bardziej skomplikowane niż Wszechświat: nasza własna psychika. Badanie jej jest najtrudniejszym zadaniem, przed jakim kiedykolwiek stał człowiek.
Nic nie może zastąpić ceniących cię ludzi. Nawet miliony na koncie nie dadzą ci prawdziwego szczęścia. Bez miłości i szacunku innych jesteśmy sami.
Nikt nie ma prawa do określania naszego potencjału poza nami samymi. Możemy zrobić wszystko, co tylko zechcemy, jeśli na tyle mocno w to uwierzymy. Musimy mieć siłę i determinację, a dla tego potrzebujemy wiary. Tego nikt za nas zrobić nie może.
Możemy mieć wszystko, czego pragniemy na świecie, jeśli tylko pomożemy innym ludziom dostać to, czego oni pragną.
Nigdy nie lekceważ siły człowieka, który wie co chce. Jego determinacja, ciężka praca i konsekwencja potrafią przenosić góry. Możesz się od niego nie zgodzić, ale nie możesz go zignorować.
Nie szukaj prawdy na zewnątrz, ani w nauczaniach religijnych, ani w naukowych teoriach. Własne Ja jesteś ty, kto na najgłębszym dnie serca zawsze poszukiwał siebie samego. Właśnie tam odnajdziesz prawdę.
Nie musisz być geniuszem, ani milionerem, ani mieć specjalnych szczególnych talentów. Potrzebujesz tylko perspektywy, dystansu do siebie i dość odwagi, aby być sobą.
Niektórzy ludzie przechodzą przez nasze życie i znikają bez śladu, inni zostawiają blizny na sercu, a są tacy, którzy pozostawiają pustkę, bo gdzieś w środku zawsze będą nam brakować.
