Dopóki nie będziemy potrafili szanować każdego człowieka dla samego siebie, bez względu na to, jaki ma kolor skóry, której jest płci, ile zarabia, kogo kocha, kim jest jego Bóg, nie zasługujemy na miano cywilizowanego świata.
Nic nie wpływa tak na człowieka jak kontakt z drugim człowiekiem. To jest najważniejszy bodziec, który determinuje naszą egzystencję. Bez drugiego człowieka, życie każdej osoby wydaje się bezcelowe.
Najważniejsze jest nie to, co inni o nas myślą, ale to, co my sami o sobie myślimy. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak dużym wpływem dysponujemy na własne życie, emocje i samopoczucie.
Człowiek jest największą zagadką wszechświata. Zrozumienie siebie jest kluczem do zrozumienia wszystkich innych ludzi. Kiedy rozumiemy siebie, rozumiemy innych. Kiedy nie rozumiemy siebie, nie rozumiemy nikogo.
Ludzie są jak pudełka zapałek. Zdają się być identyczni, ale w każdym jest jakaś iskra, która sprawia, że jest wyjątkowy. Musisz jedynie zaryzykować i pocierać, aby to zobaczyć.
Niektórzy ludzie przechodzą przez nasze życie i znikają bez śladu, inni zostawiają blizny na sercu, a są tacy, którzy pozostawiają pustkę, bo gdzieś w środku zawsze będą nam brakować.
Nie jesteśmy samotnymi istotami. Jesteśmy zależni od innych. Nasza szczęśliwość jest wynikiem wzajemnej zależności, nie tylko między ludźmi, ale również między naszą planetą i nami
Szczęście to moment między zbyt mało, a zbyt dużo. Zbyt mało i zbyt dużo rujnuje człowieka – nie tylko łamiąc go moralnie, lecz obracając wręcz w ruinę jego zdrowie. Szczęście – to jest akurat.
Zawsze pamiętaj, że jesteś absolutnie unikalny. Tak jak wszyscy inni. Twoja osobowość jest twoją siłą.
Nie masz obowiązku znać się na wszystkim, nie możesz bez przerwy być najmądrzejszy na świecie. Człowiek nie służy do tego, żeby tłumaczyć wszystko, tylko żeby czasem coś przeżywać, po prostu tak, bez powodu. Człowiek to nie jest maszyna do mówienia, człowiek czasem milczy, i jeśli milczy, to nie znaczy, że nie myśli, przeciwnie, może myśleć jeszcze bardziej.
