Pamiętaj, że twoja osobowość jest pierwszą rzeczą, która wpada ludziom w oczy. Bądź silny, niezależny, ale przede wszystkim bądź sobą. Nie pozwól, żeby ktoś inny decydował o tym, kim jesteś.
Z wielką mocą nadchodzi wielka odpowiedzialność. Te słowa kieruję do każdego tworzącego. Pomnijmy na to - czyny mają konsekwencje. Starajmy się, aby były to konsekwencje dobre.
Są dwie kategorie ludzi: tych, którzy idą do przodu i osiągają coś, oraz tych, którzy chodzą w koło i pytają, kto jest winien.
Nie można się bać, że ktoś Cię nie zrozumie. Ważne, że jesteś prawdziwy wobec siebie. To właściwe, żeby zachować własny styl, nawet jeśli inni Cię nie zrozumieją.
Ludzie są jak szyby w oknach: świecą, dopóki słońce świeci, ale gdy zapada mrok, ich prawdziwe piękno zostaje objawione tylko, jeśli wewnątrz znajduje się światło.
Nigdy nie oceniaj człowieka po tym, jak traktuje swoich równych, ale po tym, jak traktuje tych, którzy nie mogą mu się odwdzięczyć.
Razem potrafimy tak wiele, sami tak bardzo mało. Pojedynczo jesteśmy tylko kroplą. Razem stanowimy ocean.
Nie ma człowieka, który by nie miał jakiegoś daru przekonywania: oto jeden śmieszy, inny wzbudza litość, ten straszy, ów zaskakuje, tamten wdzięczy - ale wszyscy wymagają cierpliwości.
Czasem się zastanawiam, czy istnieje uniwersalne prawo, które głosi, że to, co jest dla ciebie najważniejsze, zawsze będzie czymś, co na końcu tracisz.
Czasami tęskni się za osobą, której się nie zna, a nie za tą, którą się zna. Tęsknota ta jest nieuzasadniona, ale nie można jej zignorować.
