Najważniejszą rzeczą w komunikacji jest słuchanie tego, czego nie powiedziano. Słuchanie nie jest oczekiwaniem na twoją kolej do mówienia.
Nie liczy się to, co mamy na zewnątrz, ale to, co udało nam się zbudować wewnątrz. I to, co zbudowaliśmy wewnątrz, jest naszym największym skarbem.
Prawdziwa siła człowieka nie jest pokazywana w jego siłach fizycznych, ale w opanowaniu siebie, swojego charakteru, swojej wolności. Pamiętaj, tylko ty sam możesz być sobie panem.
Nie każdy kto śpi jest człowiekiem. Nie każdy kto się obudził jest człowiekiem. Człowiekiem jest tylko ten, kto ma świadomość, że jeszcze nie obudził się do końca.
Nie masz obowiązku znać się na wszystkim, nie możesz bez przerwy być najmądrzejszy na świecie. Człowiek nie służy do tego, żeby tłumaczyć wszystko, tylko żeby czasem coś przeżywać, po prostu tak, bez powodu. Człowiek to nie jest maszyna do mówienia, człowiek czasem milczy, i jeśli milczy, to nie znaczy, że nie myśli, przeciwnie, może myśleć jeszcze bardziej.
Może nas wydawać, że człowiek z natury jest łaskawy? Nie, łaskawy jest tylko człowiek kulturowy.
Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Ci, którzy mają stworzyć coś pięknego, muszą używać noży, młotów, pilników, zapuszczają dłonie w skwierczący płomień. Są rany, blizny, poparzenia. Ale potem jest coś, co trwa, daje piękno i radość.
Pamiętaj, że twoja osobowość jest pierwszą rzeczą, która wpada ludziom w oczy. Bądź silny, niezależny, ale przede wszystkim bądź sobą. Nie pozwól, żeby ktoś inny decydował o tym, kim jesteś.
Człowiek, który nie jest w stanie poświęcić niektórych ze swoich wartości, nie może zmienić swojego życia i nie może mieć znaczenia w historii.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
