Czym jest człowiek? Zbiorem okoliczności. Gdzie nie będzie okoliczności, tam nie będzie człowieka. Czy to nie dziwne, że człowiek jest drobnym pyłem, którym wstrząsa zima, bieda i nieszczęście?
Nie jest ważne, co myślą o tobie inni ludzie. Ważne, co myślisz o sobie samym, najważniejsze jednak jest to, jak o tobie myśli Bóg.
Wąska droga charakteru prowadzi nas do wielkoprzestrzennego świata duszy, miłości, szczęścia, godności i prawdy, które stanowią kwintesencję życia.
Pamiętaj, że człowiek, który zawsze wiedział dokładnie, co rozumie pod pojęciem szczęścia, nigdy szczęśliwy nie był. Szczęście jest jak motyl – ścigać go nie ma sensu. Ale jeżeli usiądziesz spokojnie, może na ciebie usiąść. Optymizm jest wiara prowadząca do osiągnięć. Nic nie może się zdarzyć bez nadziei i ufności.
Nigdy nie jesteśmy tak szczęśliwi ani tak nieszczęśliwi, jak sobie wyobrażamy. Nawet nasz własny los jest dla nas zbyt trudny do zrozumienia. Każda osoba, która przemija obok nas, ma na dnie serca tajemnicę, której nie jesteśmy w stanie odgadnąć. A dla każdego, ten inny jest tajemnicą. Nasze własne tajemnice są dla nas samych niewiadome; żyjemy w ciemności wśród naszych jasnych dany.
Szanuj każdą chwilę swojego życia. Szczęście to nie cel, ale sposób podróżowania. Szczęście to bycie z kimś, kogo kochasz i dbasz o niego, jak o siebie samego.
Człowiek zawsze przywyka do tego, co go spotyka. Nie ma dla nas takich nieszczęść, do których byśmy nie mogli się przyzwyczaić.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, ale przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym dzieli się z innymi.
Łatwo jest wstydzić się zastanawiać nad sobą, wydaje się, że powinniśmy to robić tylko w samotności. Ale jest coś mocnego w rozmawianiu z innymi ludźmi: rozmawianie pomoże nam dostrzec, co naprawdę czujemy, pomoże nam zobaczyć, jak myślimy.
Człowiek, którego cechami są wytrwałość, cierpliwość, empatia i miłość, przynosi na świat harmonię i piękno. Aby to osiągnąć, musi jednak najpierw pokonać swoje własne lęki i niszczące myśli.
