Umiłuj człowieka, cokolwiek czyni. Miłość to jest wyjście z każdej sytuacji. Jest lekiem na wszystko. To powiedziałem dzisiaj Siostrze Felicycie, a teraz powtarzam: umiłuj człowieka. Zokacja miłosiernego, jest kierownicą wszystkiego.
Najważniejszy jest charakter, bo to on kształtuje nasze postrzeganie świata i decyduje o naszych czynach. Talent, inteligencja, uroda, zasoby, wszystko jest drugorzędne.
Nie zapominaj: to, czego doświadczasz, umiera razem z Tobą, ale to, czego doświadczysz, zostaje. Przygotuj zatem świadectwo tak, abyście obaj mogli żyć po śmierci.
Nie oceniaj człowieka po tym, jak traktuje swoich równych, ale po tym, jak traktuje osoby od niego niższe. To prawdziwy test charakteru człowieka.
Wielkość człowieka leży nie w swobodzie woli, leż w zdolności do wyboru: w puszczy rozdroży, na krańcach i skrzyżowaniach, w starciu gorących pragnień, spotkania z Dionizosem.
Nie ma ludzi niepotrzebnych, są ludzie niedoceniani. Każdy człowiek ma coś do przekazania, a jeżeli przekazuje to z miłością staje się niezbędny.
Nie wolno nam przekraczać granic naszej osoby i narzucać swego Ja innym. Każdy musi sam sobie wybierać swoje dobro, swój cel, swoje idee, swoje wartości.
Podziw jest wynikiem połączenia ignorancji z niewiedzą. Kiedy ktoś uczy się i doświadcza, podziw staje się czymś zupełnie innym. Staje się zrozumieniem.
Zwycięstwo zawsze jest czasowe, ale charakter i zdolności, które pozwoliły osiągnąć sukces, to coś, co zostaje z nami na zawsze.
Siła charakteru człowieka nie polega na tym, by nie upadać, ale na tym, by po każdym upadku potrafić wstać i iść dalej.
