Człowiek jest dla człowieka wilkiem, a nie człowiekiem, gdy nie zna człowieka jako człowieka. Nie jest człowiekiem dla człowieka, kiedy nie wie, co jest człowiekiem.
Najważniejsze jest nie to, co inni o nas myślą, ale to, co my sami o sobie myślimy. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak dużym wpływem dysponujemy na własne życie, emocje i samopoczucie.
Niektórzy ludzie przychodzą do naszego życia jako błogosławieństwa, inni jako lekcje, żeby nauczyć nas, jak powinniśmy być silni i być niezłomni w obliczu życiowych przeciwności.
Bez uporu nie ma możliwości kontynuacji, bez uporu nie ma kreatywnego myślenia.
Sztuka to nie rzemiosło. Ten, kto z talentu swojego uczynił rzemiosło, ten sam ma tylko talent, ale nie jest to artysta. Sztuka wymaga charakteru.
Człowiek staje się prawdziwym człowiekiem tylko wtedy, kiedy zaczął pokonywać swoje ego. Gdy wkroczył na tę drogę, rozwija się w nim poczucie jedności ze wszystkim, co jest.
Gdybyśmy zawsze byli świadomi wszystkiego, co nas otacza, dobra ducha, jakie mamy w środku, nie potknęlibyśmy się tak często o kamienie.
Każdy człowiek, nawet najbardziej zwyczajny, jest jaki jest dzień dzisiejszy z powodu milionów decyzji, które podjął przez całe swoje życie.
Człowiek jest wolny tylko wtedy, gdy doświadcza lęku. Człowiek nie jest dany raz na zawsze, jest ciągle w budowie, jest złotym rękodziełem. Szlifujmy go, szlifujmy prawdę o człowieku, szlifujmy człowieka, który myśląc śmielej, żyje pełniej.
Życie jest darem, jakim obdarza nas Bóg, a czym je wypełnimy, zależy tylko od nas. Rola, jaką pełnimy, jest naszym wyborem, tak samo jak sposób, w jaki wykorzystujemy dany nam czas.
