Człowiek ma tyle godności, na ile sam sobie jej uznaje. Można go poniżać, można krzywdzić, można przewrotnie oskarżać – jeżeli on sam nie podziela opinii nieprzyjaciół, jest niezwyciężony.
Wielką sztuką jest umieć zrozumieć, co ktoś próbuje nam powiedzieć. Czy to przez słowa, czy przez milczenie. W drugim przypadku jest to trudniejsze, ale tym bardziej satysfakcjonujące.
Nie jesteśmy tym, kim chcielibyśmy być. Jesteśmy tym, czego najbardziej się boimy. Jesteśmy też tym, co ukrywamy przed innymi, a co dla nas samych jest najgroźniejsze. Jesteśmy naszymi strachami...
Jestem tym, kim jestem. Osoby dojrzewają, ale nie zmieniają swojego prawdziwego 'ja'. Taki jestem, jaki jestem i nie chcę być inny.
Wiele osób przewija się przez nasze życie, ale tylko niektóre z nich stają się nieodłączną jego częścią. To, co mówią, jak się zachowują, czego nauczą, zostaje z nami na zawsze. Każda osoba ma wpływ na nasze życie, cokolwiek by o tym nie myśleli.
Człowiek, który nie przemierza nowych dróg, zawsze opędzać się będzie przed natarczywością zewnętrznych warunków. Musi być jak młot, a nie jak kowadło - to jest, nie narzędzie, tylko sprawcą czynu.
Dopóki żyjemy, zawsze możemy powiedzieć, co jest najważniejsze dla nas. To jest to, co zawsze jasno widzimy, to jest to, co nam najbardziej na sercu. Trzeba tylko umieć tego posłuchać.
Szanuj przypadek, ale nie rób z niego wytycznej. Jesteś człowiekiem, a nie listkiem na wietrze. Szczęście to wynik twojego wysiłku, a nie nagroda za bezczynność.
Niektórzy ludzie przychodzą do naszego życia jako błogosławieństwa, inni jako lekcje, żeby nauczyć nas, jak powinniśmy być silni i być niezłomni w obliczu życiowych przeciwności.
Czasem się zastanawiam, czy istnieje uniwersalne prawo, które głosi, że to, co jest dla ciebie najważniejsze, zawsze będzie czymś, co na końcu tracisz.
