Nie można się bać, że ktoś Cię nie zrozumie. Ważne, że jesteś prawdziwy wobec siebie. To właściwe, żeby zachować własny styl, nawet jeśli inni Cię nie zrozumieją.
Dobrze zrozumieć jedną osobę jest trudniej, niż znaleźć odpowiednie słowa własnych przeżyć. A przecież rozmowa z jednym człowiekiem pozwala nam zrozumieć całe społeczeństwo.
Łatwo jest wstydzić się zastanawiać nad sobą, wydaje się, że powinniśmy to robić tylko w samotności. Ale jest coś mocnego w rozmawianiu z innymi ludźmi: rozmawianie pomoże nam dostrzec, co naprawdę czujemy, pomoże nam zobaczyć, jak myślimy.
Najważniejszy jest charakter, bo to on kształtuje nasze postrzeganie świata i decyduje o naszych czynach. Talent, inteligencja, uroda, zasoby, wszystko jest drugorzędne.
Kiedy mówią, że czas leczy rany, to kłamią. Przyzwyczajenie do bólu to nie to samo co jego zniknięcie.
Ludzie często zapominają, że są tylko ludźmi. Próbowanie zrozumienia i akceptacji ludzkiej natury prowadzi do prawdziwej mądrości i szczęścia. Nie możemy oceniać innych, ponieważ każdy prowadzi swoją własną bitwę. Każdy z nas jest inny, unikalny, więc powinniśmy szanować różnice między nami.
Oto jest pytanie, które zadaję sobie każdego ranka: czy dzisiaj chcę żyć? I w lesie, wśród zielonych drzew, moja odpowiedź zawsze brzmi: Tak. Ale pytanie pozostaje bez odpowiedzi, kiedy myślę o tych, których już nie ma. O tych, którzy, tak jak ja, powinni zdychać wśród kwiatów, która mają być już tylko wspomnieniem.
Człowiek jest dla człowieka wilkiem, a nie człowiekiem, gdy nie zna człowieka jako człowieka. Nie jest człowiekiem dla człowieka, kiedy nie wie, co jest człowiekiem.
Świat jest piękny, a zasługą tego są ludzie. Dla niektórych to jest zupełnie nie do zrozumienia, ale na szczęście są i tacy, którzy rozumieją. Czasami, kiedy mówimy o ludziach, nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele dla nas znaczą. Często to zrozumienie przychodzi zbyt późno.
Każdy człowiek, nawet najbardziej zwyczajny, jest jaki jest dzień dzisiejszy z powodu milionów decyzji, które podjął przez całe swoje życie.
