Nie trzeba się przekonywać do bycia sobą. To jest coś, co przychodzi naturalnie. Problem zaczyna się, kiedy próbujesz być kimś innym.
Nie chodzi o to, aby przetrwać, ale o to, aby żyć z pasją, z jakimś entuzjazmem, z przekonaniem, że to co robimy ma sens.
Są dwie kategorie ludzi: tych, którzy idą do przodu i osiągają coś, oraz tych, którzy chodzą w koło i pytają, kto jest winien.
Prawdziwie prywatna jest tylko taka osoba, która widzi swą tożsamość w swoim własnym wnętrzu, a nie w oczach tłumu.
Życie jest darem, jakim obdarza nas Bóg, a czym je wypełnimy, zależy tylko od nas. Rola, jaką pełnimy, jest naszym wyborem, tak samo jak sposób, w jaki wykorzystujemy dany nam czas.
Trzeba bardzo dużo wiedzieć, by zrozumieć, jak niewiele się wie. Zbierać skarby wiedzy nie jest trudno. Potężniejszy od nich jest umysł, który może bez nich zrozumieć świat.
Sztuka to nie rzemiosło. Ten, kto z talentu swojego uczynił rzemiosło, ten sam ma tylko talent, ale nie jest to artysta. Sztuka wymaga charakteru.
Nie na złość nam Bóg daje trudności, być może chce przez to, sprawdzić naszą miłość do innych ludzi, a przede wszystkim do Niego samego.
Nie jesteśmy tym, kim chcielibyśmy być. Jesteśmy tym, czego najbardziej się boimy. Jesteśmy też tym, co ukrywamy przed innymi, a co dla nas samych jest najgroźniejsze. Jesteśmy naszymi strachami...
Nie jest ważne, czy jesteś bogaty, ani to, co osiągnąłeś. Ważne jest to, kim jesteś jako osoba, jak obchodzisz się z innymi i jakie masz wartości.
