Podziw jest wynikiem połączenia ignorancji z niewiedzą. Kiedy ktoś uczy się i doświadcza, podziw staje się czymś zupełnie innym. Staje się zrozumieniem.
Dopóki nie będziemy potrafili szanować każdego człowieka dla samego siebie, bez względu na to, jaki ma kolor skóry, której jest płci, ile zarabia, kogo kocha, kim jest jego Bóg, nie zasługujemy na miano cywilizowanego świata.
Człowiek jest wolny tylko wtedy, gdy doświadcza lęku. Człowiek nie jest dany raz na zawsze, jest ciągle w budowie, jest złotym rękodziełem. Szlifujmy go, szlifujmy prawdę o człowieku, szlifujmy człowieka, który myśląc śmielej, żyje pełniej.
Czym jest styl? Styl to zwyczaj człowieka. Czym jest człowiek? Człowiek to zwyczaj tego, co go obecnie cechuje. A czym to jest? Tylko osiągnięciem przeznaczenia. Ale co to jest przeznaczenie? Przodkowie tego nie wiedzą. Czym jest człowiek? Tylko pytanie przemijania. Tylko duma naszej zguby.
Człowiek, którego cechami są wytrwałość, cierpliwość, empatia i miłość, przynosi na świat harmonię i piękno. Aby to osiągnąć, musi jednak najpierw pokonać swoje własne lęki i niszczące myśli.
Nie ma jednej prawdy. Wszyscy obecni w pokoju mają swój kąt widzenia, swoje doświadczenie, swoją interpretację. To nie znaczy, że ktoś ma rację, a ktoś nie. To znaczy, że dzielimy się doświadczeniami, a nie obiektywnymi faktami.
Czyż nie jest paradoksalne, że w nas, osoby tak bliskie, tak ściśle związane, mogą być tak od siebie różne, nie mające nic wspólnego, obce?
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Nieważne, gdzie jesteś, ważne jest, kim jesteś. I zawsze możesz być lepszym kim jesteś, niezależnie od okoliczności, w których się znalazłeś.
Człowiek jest wielkim nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli się z innymi.
