Nie ma jednej prawdy. Wszyscy obecni w pokoju mają swój kąt widzenia, swoje doświadczenie, swoją interpretację. To nie znaczy, że ktoś ma rację, a ktoś nie. To znaczy, że dzielimy się doświadczeniami, a nie obiektywnymi faktami.
Poznajemy prawdziwe oblicze człowieka dopiero wówczas, kiedy nie jestemy mu już na nic potrzebni. Wtedy dopiero wyłania się prawdziwy charakter.
Szanuj każdą chwilę swojego życia. Szczęście to nie cel, ale sposób podróżowania. Szczęście to bycie z kimś, kogo kochasz i dbasz o niego, jak o siebie samego.
Szczęście to moment między zbyt mało, a zbyt dużo. Zbyt mało i zbyt dużo rujnuje człowieka – nie tylko łamiąc go moralnie, lecz obracając wręcz w ruinę jego zdrowie. Szczęście – to jest akurat.
Siła charakteru w dużym stopniu zależy od dwóch rzeczy: po pierwsze od zdolności do stawiania długoterminowych celów, a po drugie od umiejętności utrzymania wizji tych celów w obliczu codziennych przeciwności i przeszkód.
Najważniejsze w każdym społeczeństwie nie są jego instytucje, struktury czy systemy, ale wartości i postawy obywateli oraz jakość relacji między nimi.
W każdym człowieku jest coś, czego w żadnym innym nie ma. Znajdź to i podkreśl. To jest droga do oryginalności.
Jak w lustrze wystają nasze brudy i skazy, jak w lustrze uwidaczniają się nasze chwile zwątpienia i słabość, gdy patrzymy na siebie bez zasłon.
Prawdziwie prywatna jest tylko taka osoba, która widzi swą tożsamość w swoim własnym wnętrzu, a nie w oczach tłumu.
Człowiek jest wcale nie człowiekiem, dopóki nie zdołał zakwestionować w sobie człowieka. Dać człowiekowi pełną jego miarę, to znaczy pojąć go jako problem, którego rozwiązanie oznacza zarazem przekreślenie tego, co od niego oczekujemy.
