Wielką sztuką jest umieć zrozumieć, co ktoś próbuje nam powiedzieć. Czy to przez słowa, czy przez milczenie. W drugim przypadku jest to trudniejsze, ale tym bardziej satysfakcjonujące.
Oceń człowieka po tym, jak długo potrafi siedzieć cicho obok ciebie, jak długo potrafi patrzeć na ciebie bez głosu. To jest prawdziwa miłość i przyjaźń.
Są na świecie rzeczy, które widzi się tylko oczyma duszy. Najmniejsze z nich są cenniejsze od tych, które można zważyć.
Nie jesteśmy jako ludzie ani aniołami, ani bóstwami: dobroć nasza jest człowiecza, a zatem ograniczoną i niewystarczającą, pozostaje zawsze poniżej wymogów. Zawodzi, nawiedza błędami, omyłkami, słabościami.
Sześć set siedemdziesiąt siedem osób może mieć te same cechy, ale każda z nich będzie indywidualna. Wszystko, co jest stworzone na podobieństwo i według obrazu, jest unikalne, niepowtarzalne. Stąd wynika cała dysproporcja, całe niespełnienie, cała tragedia osoby.
Siła perswazji jest niekiedy większa niż siła prawdy, ale zawsze mniejsza od siły prawdziwych uczuć.
Charakter człowieka nie jest monolitem, który jest raz na zawsze ukształtowany i utwardzony. Wręcz przeciwnie, jest on jak rzeka; płynie, zmienia się, przeskakuje ze strumienia na strumień, rośnie i maleje.
Wewnątrz nas jest coś, co nie ma nazwy, to jest to, co naprawdę jesteśmy. Bój się mniej, ufaj więcej; płacz mniej, działaj więcej; skarż się mniej, doceniaj więcej; bierz mniej, daj więcej.
Czasem trzeba zdecydować się między zmianą a nic nie robieniem. Często ciężko jest dokonać wyboru, ale zawsze warto pamiętać, że niezależnie od decyzji, jesteśmy odpowiedzialni za nasze życie.
Nie patrz na ludzi przez pryzmat ich słów, ich zachowania, ich reakcji. Patrz na nich przez pryzmat tego, jakimi mogliby być, gdyby ich nie ograniczały nawyki, strach i schematy. Każdy człowiek jest nieskończonym polem możliwości.
