Człowiek, który nie jest w stanie poświęcić niektórych ze swoich wartości, nie może zmienić swojego życia i nie może mieć znaczenia w historii.
Może nas wydawać, że człowiek z natury jest łaskawy? Nie, łaskawy jest tylko człowiek kulturowy.
Wszystko, co możemy zrobić dla innych, a nie zrobimy, stanowi naszą niewykorzystaną część życia, stanowi nasze największe marnotrawstwo. Cokolwiek robimy dla siebie samych, zostajemy przy tym mniej lub bardziej sami. Tylko służąc innym, możemy być pełnią siebie samych.
Nie mierząc się z innymi, nie dowiemy się, kim jesteśmy, bo to, co stanowi o naszej tożsamości, to nie tylko nasza osoba, ale także to, jak ta osoba wpisuje się w kontekst społeczny, w którym żyjemy.
Poznajemy prawdziwe oblicze człowieka dopiero wówczas, kiedy nie jestemy mu już na nic potrzebni. Wtedy dopiero wyłania się prawdziwy charakter.
Prawdziwa siła człowieka nie jest pokazywana w jego siłach fizycznych, ale w opanowaniu siebie, swojego charakteru, swojej wolności. Pamiętaj, tylko ty sam możesz być sobie panem.
Sześć set siedemdziesiąt siedem osób może mieć te same cechy, ale każda z nich będzie indywidualna. Wszystko, co jest stworzone na podobieństwo i według obrazu, jest unikalne, niepowtarzalne. Stąd wynika cała dysproporcja, całe niespełnienie, cała tragedia osoby.
Żaden człowiek nie zasługuje na to, aby go przecenili. To boli... Tworzy przestrzeń dla iluzji. Dla błędów. Dla rozczarowań. Lepiej jest być trochę niedocenionym. Przez siebie i przez innych.
Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Ci, którzy mają stworzyć coś pięknego, muszą używać noży, młotów, pilników, zapuszczają dłonie w skwierczący płomień. Są rany, blizny, poparzenia. Ale potem jest coś, co trwa, daje piękno i radość.
Pamiętaj, że to nie lata w życiu są ważne, ale życie w tych latach. Najważniejsze to nie to, czy przetrwaliśmy, ale jak przeżyliśmy każdy moment. Zawsze szukaj nowych doświadczeń, otwieraj nowe drzwi i spróbuj zrobić coś pozytywnego w miejscach, które były wcześniej puste.
