Twoja praca będzie wypełniać znaczną część twojego życia i jedynym sposobem na bycie naprawdę zadowolonym jest robienie tego, co uważasz za świetną pracę. A jedynym sposobem na robienie świetnej pracy jest kochanie tego, co robisz.
Praca, którą lubisz, usuwa z życia łańcuch niewolniczej rutyny i zmienia go w łańcuch złoconych dni pełnych zadowolenia.
Praca polega nie tyle na wykonywaniu zadań, ile na pokonywaniu pustki. Nie tyle na zdobywaniu wiedzy, ile na zdobywaniu pokory. Nie tyle na osiągnięciu celów, ile na osiągnięciu siebie.
Przez pracę człowiek uczy się sprawności i doskonałości, nabiera sił i jednocześnie umie posługiwać się swoim potencjałem, idzie naprzód i zyskuje wzrost moralny. Przeciwnie, lenistwo pociąga za sobą ugasicie, zobojętnienie, ocieplętwienie.
Praca jest dla człowieka tak naturalna i niezbędna, że kiedy jej nie ma, nie jest w stanie dofunkcjonować prawidłowo. Daje mu satysfakcję, pozwala realizować cele i daje poczucie, że jego życie ma sens.
Sukces to nie klucz do szczęścia. Szczęście to klucz do sukcesu. Jeśli kochasz to, co robisz, odniesiesz sukces.
Praca pomaga nam w dużym stopniu nie myśleć o życiu i zapobiega nam za bardzo o nim myśleć.
Pracuj na co dzień tak, jakbyś miał żyć wiecznie, a kochaj i ciesz się życiem tak, jakbyś miał umrzeć jutro.
Praca jest w zasadzie sprzeciwem wobec zasypiania w życiu. Praca to jest coś, co mi nie pozwala zostawić życia innym, co nie pozwala mi uciec od odpowiedzialności, od siebie.
Praca bez przyjemności staje się zniewoleniem. Człowiek powinien pracować nie tylko po to, by żyć, ale żyć po to, by coś tworzyć. W przeciwnym razie życie staje się ciężarem, a nie przygodą.
