Nie bierzemy pracy dla pieniędzy. Odmawiamy pracy dla pieniędzy. Robimy świetne rzeczy za pieniądze, ale nie dla pieniędzy - to jest różnica.
Praca to najokrutniejszy z niewolników, Le Bourse. Ludzie oddają jej swoje życie, zdrowie, talenty, czas, który mogliby poświęcić na naukę, czytanie, malowanie, pisanie. Na miłość, przyjaźń, relaksyjne spacery, na rozmowy. Oddają jej cenne i piękne chwile, które potem, na starość, mieli by komu opowiedzieć. I to wszystko po to, żeby zarobić na chleb. Bo pracując - przestajesz głodować. Ale zaczynasz umierać.
Znam wiele osób o olbrzymim talencie. Część z nich jednak nie odnosi sukcesów, gdyż praca to 99% talentu.
W firmach występuje hierarchia. To znaczy prezes zarabia najwięcej, potem dyrektorzy, a na końcu pracownicy. Czyli na końcu ci, bez których by się ta firma w ogóle nie obracała.
Geniusz to jeden procent inspiracji i dziewięćdziesiąt dziewięć procent potu. Praca, niezmiennie uważana za niezbędną, zawsze była dla mnie przyjemnością. Nie ma na to lekarstwa, oprócz miłości do niej. Człowiek, który najbardziej pracuje, cieszy się najbardziej życiem.
Pracować musimy nie po to, abyśmy zyskali bogactwo, które jest niewczesne, ale pracować musimy, ażeby się nie stało, że zabraknie nam mądrości, której najbardziej potrzebujemy.
Praca nie jest czymś co się musi robić, kiedy nie chce się robić nic innego. To obowiązek. I trzeba go umieć wypełnić, niezależnie od towarzyszących nam okoliczności.
Praca nie jest celem samym w sobie. To narzędzie, które pozwala tworzyć wartości, kreować siebie i budować świadomość. Tak więc niezależnie od tego, czy jesteś pracownikiem, czy przedsiębiorcą, pamiętaj o celu, dla którego pracujesz.
Znajdź coś, co kochasz robić, i nigdy więcej nie będziesz musiał pracować. To jest prawdziwa pasja wymagająca poświęcenia, ale dająca satysfakcję i spełnienie.
Praca jest najskuteczniejszym lekarstwem dla wszystkich duchowych cierpień. Jak najintensywniejsze zanurzenie w nią jest jedynym środkiem na rzeczywiste troski i smutki
