Praca jest najważniejszą sprawą w życiu: odmienia los, kształtuje charakter, połyka czas, a przy tym daje poczucie wartości.
Praca uszlachetnia, męczy, ale daje chleb. Bez pracy nie ma kołaczy. Praca osądza, jakie kto ma serce.
Praca, Moje radości, jedyna wyrzeko! W tobie wszystko co mam: zdrowia, siły, czas! twoja radość lepsza jest od wszystkiego!
Praca, którą lubimy, staje się pasją. Pasja, którą realizujemy, staje się pracą.
Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.
Najlepszą drogą do przewidzenia przyszłości jest tworzenie jej. Najważniejsza rzecz w komunikacji to słuchać to, czego nie usłyszano. Skutecznym liderem jest ten, kto potrafi uznać swój własny brak wiedzy i jej poszukiwać.
Praca powinna być w życiu czymś więcej, niż tylko środkiem do życia. Powinna być powołaniem. Jeżeli ktoś pracuje tylko dla pieniędzy, nigdy ich nie zarobi, ale jeśli kocha to, co robi, a pieniądze są tylko efektem ubocznym, to można dojść do prawdziwego sukcesu.
Praca jest największą sztuką, a kto jest sztuką najbardziej miłujący, ten najchętniej nieustannie pracuje.
Praca jest najwyższą formą egzystencji człowieka. Dlatego też odcinasz człowieka od pracy, zamykasz go w sytuacji bezczynności, skazujesz go na niebyt, skazujesz na to, żeby sam sobie zadał pytanie o sens swojego jestestwa - czy to jest człowieczeństwo?
Praca kocha myśl, a najbardziej myśl, która była już na początku czynem. Najlepsza praca to taka, która przychodzi sama. Taka, która przeróżnymi drogami wchodzi do człowieka i nie daje mu spokoju.
