Praca jest największą przyjemnością życia; powinno się więc zostawić kilka rzeczy do wykonania po śmierci.
Praca jest największym błogosławieństwem. Nie tylko dostarcza środków do życia, ale daje nam sens i cel. Daje nam też poczucie realizacji i spełnienia, które nic innego nie jest w stanie dać. Dlatego zawsze powinniśmy szanować naszą pracę i pracować z pasją i entuzjazmem, bez względu na to, jak trudne mogą być okoliczności.
Praca nie jest karą, lecz nagrodą i mocą. Praca nie jest nielubianym obowiązkiem, lecz drogą do miłości. Praca jest rzeczywistą ścieżką do najszlachetniejszej, najpierwotniejszej formy zadośćuczynienia - stworzenia.
Praca to więcej niż zarabianie pieniędzy. To nasza pasja, to idealna rzecz do naśladowania, to sposób na życie pełne satysfakcji.
Za tym co robimy, kryje się stworzenie samego siebie, nasza realizacja jako człowieka. Przy tym nie chodzi tylko o to, co produkujemy, ale przede wszystkim o to, jak to robimy. Nasza praca jest przedłużeniem nas samych.
Praca zbliża człowieka do człowieka, rozwija miłość własną, pozwala człowiekowi spojrzeć na siebie z pewnym zadowoleniem i szacunkiem
Praca jest największym życiowym szczęściem, bo z żadnej innej rzeczy na ziemi człowiek nie gromadzi sił jak z wysiłku, który go rozwija.
Praca nadaje wszystko sens. Bez pracy, życie staje się puste i bez sensu. Praca jest tym, co nadaje cel każdemu dnia i sprawia, że czujemy się wartościowi. To, co osiągamy przez pracę, stanowi naszą wartość jako ludzi.
Praca nie jest czymś, co musimy robić, aby przeżyć, ale pewnym rodzajem poszukiwań - poszukiwań dobrego, ważnego i prawdziwego życia. Najważniejsze nie jest to, co nas czeka, ale to, w co sami się przekształcamy.
Praca bez umiłowania, bez oddania jest pustą męką, a sposobność zaznania satysfakcji, przyjemności, zaszczytu jest niepowtarzalna. Praca to współdziałanie z naturą, człowiek poprzez nią tworzy i rozwija świat.
