Praca jest w zasadzie sprzeciwem wobec zasypiania w życiu. Praca to jest coś, co mi nie pozwala zostawić życia innym, co nie pozwala mi uciec od odpowiedzialności, od siebie.
Praca jest dla człowieka tak naturalna i niezbędna, że kiedy jej nie ma, nie jest w stanie dofunkcjonować prawidłowo. Daje mu satysfakcję, pozwala realizować cele i daje poczucie, że jego życie ma sens.
Praca, której się oddajemy, musi być pasją, a nie przymusem. Tylko wtedy, gdy działamy z miłością, z głębokim przekonaniem i zaangażowaniem, osiągamy prawdziwy sukces.
Praca nie jest człowiekiem, jest tylko częścią człowieka. Co więcej, jest poświęcana tylko jednej partii życia człowieka, a nie całemu życiu. Wielu z nas pracuje przy czymś, co nas nie kręci, nie interesuje i nie cieszy.
Praca to więcej niż tylko sposób na zarabianie. To jest odzwierciedlenie nas samych. Dlatego niektórzy z nas pracują tak jak pracują. Praca to część nas.
Praca, która cieszy, to zasługa szczęścia. Ale praca, która daje satysfakcję, to zasługa umiejętności.
Praca nie jest karą, jest darem. Dzięki niej zdobywamy nie tylko środki do życia, ale również rozwijamy umiejętności, realizujemy pasje, ucymy się dyscypliny, doświadczamy satysfakcji i spełnienia. Praca daje nam cel i pozwala wnosić wartość do świata.
Praca to miłość uczyniona widoczną. A jeśli nie możesz pracować z miłością, lecz tylko z niechęcią, lepiej byłoby, gdybyś opuścił swoją pracę i usiadł u bram świątyni i prosił o jałmużnę od tych, którzy pracują z radością.
Praca jest najważniejsza. Bez pracy nie ma życia. Bez pracy nie ma godności. Bez pracy nie ma wolności. Bez pracy nie ma promocji. Bez pracy nie ma przyszłości. Bez pracy nie ma satysfakcji.
Czasem najcięższą pracą jest uruchomienie komputera. Ale kiedy już jest uruchomiony, wszystko inne idzie jak z płatka.
