Refleksja o Sensei

 Nie o to chodzi, aby pracować jak najwięcej. Chodzi o to, żeby produkować jak najwięcej. W naszym społeczeństwie coraz częściej zapominamy o tej różnicy. A to jest różnica fundamentalna.

 Nie ma na świecie pracy tak ciężkiej i przykrej jak praca łatwa, której nie lubimy. Nie ma na świecie pracy tak lekkiej i uroczej jak praca trudna, za którą się kochamy.

 Praca od pobudek serca jest najwyższą formą realizacji człowieka, ponieważ poczucie, że jest się potrzebnym i że przyczynia się do poprawy społeczeństwa, jest o wiele bardziej satysfakcjonujące.”

 Satysfakcję z pracy dają dwa czynniki. Pierwszy to możliwość zobaczenia efektów naszej pracy. Drugi to poczucie, że nasze działanie ma sens.

 Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani dnia więcej.

 Każdy, kogo kochasz, zasługuje, by przynajmniej raz w tygodniu jedliśmy kolację przy świecach, niezależnie od tego, czy masz rodzinę, czy nie. Nie pracuj tak dużo, że zapominasz o tym, co jest ważne.

 Praca jest najskuteczniejszym lekarstwem dla wszystkich duchowych cierpień. Jak najintensywniejsze zanurzenie w nią jest jedynym środkiem na rzeczywiste troski i smutki

 Twoja praca zapełni dużą część twojego życia, a jedynym sposobem na bycie naprawdę usatysfakcjonowanym jest robienie tego, co uważasz za wielką pracę. A jedynym sposobem na robienie wielkiej pracy jest kochanie tego, co robisz.

 Praca to jedyna porządna rzecz na świecie. Nie licząc oczywiście odpoczynku. Ale praca wymaga dużo wysiłku, a odpoczynek nikogo jeszcze na śmierć nie zdołał znużyć.

 Praca nie powinna być przeciwna wypoczynkowi, nie powinna być karami – praca powinna być przyjemnością, powinna dawać człowiekowi poczucie spełnienia.