Praca jest najważniejsza. To dzięki niej człowiek ma poczucie samorealizacji, że coś zrobił, że coś osiągnął. To ona nadaje sens życiu. Praca powinna być dla każdego przyjemnością, a nie koniecznością.
Praca, która cieszy, to zasługa szczęścia. Ale praca, która daje satysfakcję, to zasługa umiejętności.
Praca, zwłaszcza praca twórcza, jest jednym z najważniejszych środków ucieczki od siebie, stanowi formę bezpieczeństwa, jakie człowiek odczuwa, kiedy nie musi spojrzeć w swoje wnętrze.
Praca jest czymś więcej, niż środkiem do życia. To sposób na życie. Nasza praca jest wyrazem tego, kto jesteśmy. W tym, co robimy, można odczytać, kim naprawdę jesteśmy i co chcemy od życia.
Nie jest ważne, czy myślisz, że możesz, czy myślisz, że nie możesz. Każdą drogę wybierasz, masz rację.
Uważam, że praca oparta na pasji to więź istoty ludzkiej z prawdziwym sensem życia. Gdy pokochasz to, co robisz, praca staje się przyjemnością, a nie ciężarem do znoszenia.
Praca nie jest czymś naturalnym. To jest wynalazek. Tak jak pułapka. To znaczy stworzone aby nas złapać, utrzymać nasze umysły gdzie indziej, obiecując niewielkie nagrody w zamian... jak kostki cukru do osła.
Za tym co robimy, kryje się stworzenie samego siebie, nasza realizacja jako człowieka. Przy tym nie chodzi tylko o to, co produkujemy, ale przede wszystkim o to, jak to robimy. Nasza praca jest przedłużeniem nas samych.
Praca to coś, co nienawidzi każda żyjąca istota. Ale widzę wśród nas istoty, które nie boją się pracy, które w nią wnikają z obydwu rąk i czerpią z niej radość. Są to rolnicy.
Geniusz to jeden procent inspiracji i dziewięćdziesiąt dziewięć procent potu. Praca to dwie rzeczy - wytrwałość i próba. Jeśli pracujesz wystarczająco długo i wytrwale, osiągniesz cel.
