Praca jest najważniejsza. Bez niej nie mamy żadnej szansy spotkać się z prawdziwym zadowoleniem. Co najważniejsze, daje nam poczucie spełnienia i dokonania czegoś ważnego.
Geniusz to jeden procent inspiracji i dziewięćdziesiąt dziewięć procent potu.
Czytanie powinno służyć do myślenia. Myślenie nie uczy się jednak z książek, ale z praktyki. Wszystkie książki same w sobie są martwe, one tylko czytelnik budzi do życia. Każdy musi więc sam kadłub jaki zbudował uwolnić i tym kiełbaskiem po morzu przepływać, pracować dodatkowo trzeba, bo inaczej nawet dobry kadłub pomoże człowiekowi niewiele.
Praca nie jest czymś, co powinno cię niszczyć. Przyjęcie tego przekonania pozwala na przyjmowanie przerw bez poczucia winy, na oddzielenie siebie od tożsamości związanej z pracą, na poczucie, że wartość jako osoby nie zależy od produktywności.
Praca jest jednym z najważniejszych źródeł szczęścia w naszym życiu. Dzięki niej nie tylko zarabiamy na życie, ale również zdobywamy nowe umiejętności, rozwijamy się i nawiązujemy pozytywne relacje z innymi ludźmi.
Praca nad czymś, co kochamy, jest jak hodowla roślin. Czasami wymaga wiele cierpliwości, ale efekt końcowy, efekt dojrzałych owoców, jest niezwykle satysfakcjonujący.
Satysfakcję z pracy dają dwa czynniki. Pierwszy to możliwość zobaczenia efektów naszej pracy. Drugi to poczucie, że nasze działanie ma sens.
Praca to coś więcej niż środki do życia - to fundamentalny aspekt ludzkiej godności. To więcej niż tylko zarabianie na życie. To aspiracja do postępu, do lepszej, bardziej stabilnej i bezpiecznej przyszłości. To środek do osobistego rozwoju, pokonywania biednienia i budowania sprawiedliwego społeczeństwa.
Praca daje człowiekowi poczucie wartości, dyscyplinę i cel do dążenia. Bez pracy człowiek staje się bezradny i zniechęcony.
Praca, którą wykonujemy, jest rzutem naszej osobowości. Dajemy z siebie wszystko, albo z zupełnym obojętnością. Tylko pasja, zaangażowanie i ciągłe dążenie do celu mogą prowadzić do prawdziwego sukcesu.
