Praca nie jest człowiekiem, jest tylko częścią człowieka. Co więcej, jest poświęcana tylko jednej partii życia człowieka, a nie całemu życiu. Wielu z nas pracuje przy czymś, co nas nie kręci, nie interesuje i nie cieszy.
Człowiek, który nie działa, nie tylko jednak przeszkadza innym; blizny na ciele pracy to jedno, ale blizny na duszy nierobienia, nieodżywienie duszy bezczynnością są straszne.
Pracuję tak ciężko, aby pracować jeszcze twardszym. Wiemy, że to nie jest zdanie, których wielu z nas chciałoby usłyszeć! Ale nie ma drogi na skróty do wielkości. Wszystko, co jest dobre, wymaga czasu, determinacji, ciężkiej pracy i poświęcenia.
Praca nie jest czymś, co mamy robić kiedy jesteśmy na dole, to jest sposób, aby nie dojść do dna. Praca tworzy rzeczy i odczucia, które kształtują nas jako osoby. Praca jest świadectwem naszej ludzkości.
Praca nie jest czymś co się musi robić, kiedy nie chce się robić nic innego. To obowiązek. I trzeba go umieć wypełnić, niezależnie od towarzyszących nam okoliczności.
Praca miła dla oka nie jest - zawsze jest trudna i nieprzyjemna; ale prawdziwa satysfakcja płynie z jej przeprowadzenia i z poczucia, że nasz wysiłek jest użyteczny.
Praca nie jest czymś, co powinniśmy szanować, bo to nie narzędzie, to forma ekspresji osoby, która ją wykonuje.
Nie powinniśmy zapominać, że prawdziwe uczucie szczęścia pochodzić może jedynie z miłości do naszej pracy. Jeżeli nie poświęcimy jej serca, nigdy nie będziemy szczęśliwi.
Praca nadaje wszystko sens. Bez pracy, życie staje się puste i bez sensu. Praca jest tym, co nadaje cel każdemu dnia i sprawia, że czujemy się wartościowi. To, co osiągamy przez pracę, stanowi naszą wartość jako ludzi.
Praca to największa nagroda. Nie czuję, że pracuję. Jestem tylko zaprzężony do tego, co kocham. Jeśli kochasz to, co robisz, nie jest to nawet praca.
