Praca bez przyjemności staje się zniewoleniem. Człowiek powinien pracować nie tylko po to, by żyć, ale żyć po to, by coś tworzyć. W przeciwnym razie życie staje się ciężarem, a nie przygodą.
Nie śni się by pracować, pracuje się by śnić. Jeśli praca staje się twoim życiem to przestajesz żyć, a zaczynasz jedynie egzystować.
Wytrwałość to dywan, na którym sukces osiada. Swoje rzeczy zostawiam dla niecierpliwych, a sam ide dalej, niezależnie od tego jak wiele kroków muszę zrobić. Tylko ci, którzy dotrzymują kroku swojej pracy, na końcu mogą ostatecznie osiągnąć swoje cele.
Praca, która cieszy, to zasługa szczęścia. Ale praca, która daje satysfakcję, to zasługa umiejętności.
Praca bez miłości wydaje ci się niewolą. Ale jeśli kochasz to, co robisz, stanie się ona pasją, wolnością i nową formą duchowości.
Nie ma człowieka, któryby nie miał jakiegoś zadania. A jeżeli nie wie, jakie jest jego zadanie, niech szuka dalej, bo jeszcze nie wstał do swojego życia.
Praca zbyt często sprawia, że zapominamy o trzech rzeczach: o tym skąd przyszliśmy, dokąd idziemy i przede wszystkim kim jesteśmy.
Praca nie jest czymś złym, co należy unikać. To jest nasza droga do ulepszenia, sposób na rozwijanie umiejętności, doskonalenie zdolności i odkrywanie nowych talentów.
Praca jest w praktyce zawsze wolnością, ponieważ działasz według własnego planu, według swojego rozumu, a nie podlegasz cudzej woli. Nie jesteś niewolnikiem, działającym pod presją, lecz realizujesz własny zamysł
Praca jest najwyższą formą egzystencji człowieka. Dlatego też odcinasz człowieka od pracy, zamykasz go w sytuacji bezczynności, skazujesz go na niebyt, skazujesz na to, żeby sam sobie zadał pytanie o sens swojego jestestwa - czy to jest człowieczeństwo?
