Nie ma nic bardziej wartościowego niż praca, która wymaga wiedzy. Kiedy człowiek pracuje i jest pewny swojej wiedzy, poczucie własnej wartości rośnie. Praca daje nam poczucie godności.
Praca bez refleksji, samokrytyki, ciągłego sprawdzania efektów i poprawiania błędów to nie praca, ale zabijanie czasu, a czas to życie, więc jest to rodzaj samobójstwa.
Praca jest niezwykłym elementem naszego życia. Nie jest ani darem, ani karą, ale sposobem na osobisty rozwój, duchowe zrozumienie i prawdziwe szczęście. To więcej niż tylko środek do zdobycia środków do życia.
Praca jest niewolnicą, jeśli jest przymusowa, ale kiedy jest kierowana sercem i duszą, staje się pasją. Pasja, która nadaje sens życiu, sprawia, że dzień jest pełen radości, a noc pełna snów. Praca jest świętem, kiedy jest pasją.
Praca, którą wykonujesz zawodowo, powinna być pasją. Dopiero wtedy stajesz się naprawdę wolnym człowiekiem. Jeśli praca nie jest pasją, to jest zniewoleniem.
Praca jest centrum mojego świata. To jest moje poczucie celu. To jest to, co mnie żywi. Praca jest platformą, na której mogę wyrazić kreatywność i pasję.
Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.
Praca uczciwie wykonana daje człowiekowi wewnętrzną satysfakcję, że przyczynił się do dobra społecznego. To nie tylko obowiązek, ale i przywilej.
Praca nie jest ciężarem i karą, lecz darem. Jest źródłem zdrowia, radości, życia, jest odzwierciedleniem naszej godności
Satysfakcję z pracy dają dwa czynniki. Pierwszy to możliwość zobaczenia efektów naszej pracy. Drugi to poczucie, że nasze działanie ma sens.
