Praca, której się oddajemy, musi być pasją, a nie przymusem. Tylko wtedy, gdy działamy z miłością, z głębokim przekonaniem i zaangażowaniem, osiągamy prawdziwy sukces.
Praca nie jest czymś, co powinno cię niszczyć. Przyjęcie tego przekonania pozwala na przyjmowanie przerw bez poczucia winy, na oddzielenie siebie od tożsamości związanej z pracą, na poczucie, że wartość jako osoby nie zależy od produktywności.
Praca, którą wykonujemy, jest rzutem naszej osobowości. Dajemy z siebie wszystko, albo z zupełnym obojętnością. Tylko pasja, zaangażowanie i ciągłe dążenie do celu mogą prowadzić do prawdziwego sukcesu.
Bez pracy nie ma kołaczy. Kto nie próbuje, nie wie jak to jest. Kto nie pracuje, ten nie pomaga sobie ani innym. Kto nie pracuje na sukces, ten pracuje na porażkę.
Lubię pracować, daje mi to poczucie spełnienia. Uwielbiam moment, gdy widzę rezultat swojej pracy. To jest jak magiczna chwila, gdy ciężka praca przynosi owoce.
Czytanie powinno służyć do myślenia. Myślenie nie uczy się jednak z książek, ale z praktyki. Wszystkie książki same w sobie są martwe, one tylko czytelnik budzi do życia. Każdy musi więc sam kadłub jaki zbudował uwolnić i tym kiełbaskiem po morzu przepływać, pracować dodatkowo trzeba, bo inaczej nawet dobry kadłub pomoże człowiekowi niewiele.
Praca nie jest czymś, co jest nam dane na zawsze. Praca jest rzeczą, której zawsze musimy szukać.
Praca może być albo początek naszych cierpień, albo początek naszej radości. To od nas zależy, jaki obraz pracy malujemy w naszym umyśle.
Dołączanie nie jest tożsame z pracą. Praca to to, co zmusza Cię do myślenia
Praca jest najwyższą formą egzystencji człowieka. Dlatego też odcinasz człowieka od pracy, zamykasz go w sytuacji bezczynności, skazujesz go na niebyt, skazujesz na to, żeby sam sobie zadał pytanie o sens swojego jestestwa - czy to jest człowieczeństwo?
