Praca nie powinna być przeciwna wypoczynkowi, nie powinna być karami – praca powinna być przyjemnością, powinna dawać człowiekowi poczucie spełnienia.
Praca nie jest karą, lecz nagrodą i mocą. Praca nie jest nielubianym obowiązkiem, lecz drogą do miłości. Praca jest rzeczywistą ścieżką do najszlachetniejszej, najpierwotniejszej formy zadośćuczynienia - stworzenia.
Praca nie jest karą, jest darem. Dzięki niej zdobywamy nie tylko środki do życia, ale również rozwijamy umiejętności, realizujemy pasje, ucymy się dyscypliny, doświadczamy satysfakcji i spełnienia. Praca daje nam cel i pozwala wnosić wartość do świata.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jeden dzień w swoim życiu.
Nie próbuj być człowiekiem sukcesu, lecz człowiekiem wartości. Praca nie jest rzeczą najważniejszą w życiu. Masz prawo do działania, ale nigdy nie do rezultatów Twojego działania.
Nie ma rzeczy prawdziwie wielkich, które mogłyby zostać wykonane przez jednego człowieka, jeżeli nawet całe jego życie będzie poświęcone tej pracy.
Twoja praca stanie się lekka, kiedy przestaniesz o niej myśleć jako o obowiązku i zaczniesz myśleć o niej jako o szansie na wyrażenie siebie.
Praca, która cieszy, jest jak gra; każde zajęcie, w którym można się wykazać, przemienia trud w radość, niewolę w wolność.
Praca nie jest czymś, co robimy tylko dla pieniędzy. Praca jest czymś, co definiuje nas jako osoby, wpływa na nasze życie, naszą samopoczucie i naszą wartość. Praca jest kluczem do naszej tożsamości, realizacji osobistej i poczucia spełnienia.
Praca nie jest czymś, od czego powinniśmy uciekać. Właśnie w pracy najgingliśmy się realizować, święcić, a przede wszystkim pokochać. Praca to nie tylko obowiązek, ale przede wszystkim prawo człowieka, który chce być odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale i za innych. Praca to również przywilej, bo poprzez nią otrzymujemy wynagrodzenie, które pozwala nam żyć, ale również dzięki niej można przyczytać się do dobra wspólnego.
