Praca jako pasja

 Praca bez refleksji, samokrytyki, ciągłego sprawdzania efektów i poprawiania błędów to nie praca, ale zabijanie czasu, a czas to życie, więc jest to rodzaj samobójstwa.

 Praca daje człowiekowi poczucie godności i niezależności. Praca jest źródłem ducha, kształtuje charakter i buduje osobowość.

 Praca nie jest czymś, co robimy tylko dla pieniędzy. Praca jest czymś, co definiuje nas jako osoby, wpływa na nasze życie, naszą samopoczucie i naszą wartość. Praca jest kluczem do naszej tożsamości, realizacji osobistej i poczucia spełnienia.

 Praca uczciwie wykonana daje człowiekowi wewnętrzną satysfakcję, że przyczynił się do dobra społecznego. To nie tylko obowiązek, ale i przywilej.

 Praca jest najwięcej ceniona i najmniej ceniona ze wszystkich form aktywności człowieka. Wymaga to od nas wiele poświęceń, ale z drugiej strony daje nam poczucie spełnienia, ułatwia nam przeżyć życie na własnych zasadach.

 Praca to miłość uczyniona widoczną. A jeśli nie możesz pracować z miłością, lecz tylko z niechęcią, lepiej byłoby, gdybyś opuścił swoją pracę i usiadł u bram świątyni i prosił o jałmużnę od tych, którzy pracują z radością.

 Praca nie jest czymś, co powinniśmy obawiać się. To siła i pasja, która prowadzi do największych osiągnieć, poczucia spełnienia i największych zadowoleń w życiu.

 Praca jest dla człowieka tak naturalna i niezbędna, że kiedy jej nie ma, nie jest w stanie dofunkcjonować prawidłowo. Daje mu satysfakcję, pozwala realizować cele i daje poczucie, że jego życie ma sens.

 Nie jest ważne, czy myślisz, że możesz, czy myślisz, że nie możesz. Każdą drogę wybierasz, masz rację.

 Praca, która nas pasjonuje, prowadzi do perfekcji. Największa potrzeba dzisiejszego świata to nawrócenie do prawdziwej pracy, to znaczy do odkrywania i rozwijania swoich własnych możliwości.