Moce pracy

 Praca to jedyna porządna rzecz na świecie. Nie licząc oczywiście odpoczynku. Ale praca wymaga dużo wysiłku, a odpoczynek nikogo jeszcze na śmierć nie zdołał znużyć.

 Pracuję na moje własne zadowolenie. Nie chcę renomy, sławy ani pieniędzy. Chcę być zwyczajnie szczęśliwy, a do tego potrzebuję pracy. Pracy, która daje mi satysfakcję.

 Nie ma na świecie nic cenniejszego niż godność pracy. Pracy nie powinno się traktować jak ciężaru, który nas przygniata, ale jak wyzwania, które sprawia, że życie jest ciekawe.

 Praca bez refleksji, krytyki, bez wiedzy i miłości staje się niewolą. Szczęściem jest pracować na rzecz ludzi, których kocha się najbardziej.

 Praca jest zaszczytem, nie karą. To sposób na spełnienie i osiągnięcie. To znalezienie naszej wartości, godności, naszej istoty w świecie. To korzyść dla nas samych i dla wszystkich. To błogosławieństwo Boże, a nie próba człowieka.

 Pracujcie nieustannie i szczęśliwie. Praca wznosi umysł i daje mu siłę, aby sprostać zmaganiom z losem. Kto nie pracuje, ten nie powinien też jadać.

 Twoja praca zawsze wypełni dużą część Twojego życia, więc jedyną drogą do prawdziwej satysfakcji jest robienie tego, co uważasz za wielkie. A jedynym sposobem na robienie wielkich rzeczy jest pokochanie tego, co robisz.

 Niczego nie osiągamy łatwo. To, co na pewno wiesz, to to, co odkryłeś sam poprzez pracę, poprzez ryzyko, poprzez kalkulację, poprzez długotrwałe i ciężkie zalania, poprzez zgubę i przebudowę.

 Znajdź coś, co kochasz robić, a nigdy w życiu nie będziesz musiał pracować.

 Praca to najokrutniejszy z niewolników, Le Bourse. Ludzie oddają jej swoje życie, zdrowie, talenty, czas, który mogliby poświęcić na naukę, czytanie, malowanie, pisanie. Na miłość, przyjaźń, relaksyjne spacery, na rozmowy. Oddają jej cenne i piękne chwile, które potem, na starość, mieli by komu opowiedzieć. I to wszystko po to, żeby zarobić na chleb. Bo pracując - przestajesz głodować. Ale zaczynasz umierać.