Praca stanowi o duchu człowieka. Przez harówkę człowiek dowiaduje się, co znaczy być człowiekiem. Przecież tylko poprzez pracę, poprzez rozwijanie naszych talentów i umiejętności, stajemy się w pełni sobą.
Praca, która zaspokaja nasze naturalne potrzeby, musi być podstawą wszelkiego szczęścia, wszelkiego rozwoju człowieka. Jeżeli praca ta jest odpowiednio zorganizowana, jeżeli jest efektywna, jeśli służy całemu społeczeństwu, owocuje ona nie tylko materialnym dobrobytem, ale także duchowym zadowoleniem.
Praca jest najłatwiejszą drogą do zadowolenia, ale trudną do satysfakcji. Najprostszą drogą do sukcesu, ale najtrudniejszą do doskonałości. Najważniejszą drogą do bycia użytecznym, ale najbardziej skomplikowaną do bycia istotnym.
Nie bierzemy pracy dla pieniędzy. Odmawiamy pracy dla pieniędzy. Robimy świetne rzeczy za pieniądze, ale nie dla pieniędzy - to jest różnica.
Najszybsza droga do osiągnięcia sukcesu to praca własna. Nie oczekuj, że ktoś zrobi coś za Ciebie, bo nikt nie zrobi tego tak dobrze jak Ty. Musisz brać sprawy w swoje ręce i nie bać się popełniać błędów. To one stanowią najlepszą lekcję. Nie jest ważne jak długo coś robisz, ale jak wiele wkładasz w to co robisz.
Robienie tego samego dnia po dniu jest jak zauważanie, że ostatnia godzina jest tak samo ciekawa jak poprzednia. Różnorodność jest tym, co sprawia, że praca staje się ciekawa.
Praca, która nie przynosi zadośćuczynienia, jest niewolnictwem, najgorszym rodzajem niewolnictwa. Przyjemności trzeba szukać tam, gdzie wykonuje się swój obowiązek, a nie poza nim.
Kiedy ludzie mówią mi, że jestem szczęśliwiec bo tak dobrze mi idzie w pracy, odpowiadam im: 'im więcej pracuję, tym więcej mam szczęścia'.
Powodzenie w danej dziedzinie nie jest kwestią talentu, ale rezultatem stałej, ciężkiej pracy i zrozumienia faktu, że talent bez pracy nie ma żadnej wartości.
Niczego nie osiągamy łatwo. To, co na pewno wiesz, to to, co odkryłeś sam poprzez pracę, poprzez ryzyko, poprzez kalkulację, poprzez długotrwałe i ciężkie zalania, poprzez zgubę i przebudowę.
