Praca daje człowiekowi poczucie godności i niezależności. Praca jest źródłem ducha, kształtuje charakter i buduje osobowość.
Praca jest najlepszym sposobem na sprawienie, że na chwilę zapomnisz o problemach. Jest to przywilej - mało kto ma to szczęście, aby robić coś, co kocha do końca swoich dni.
Praca to coś więcej niż tylko zdobywanie środków do życia - powinna być okazją do tego, aby pokazać, jaką mamy wartość - jako ludzie.
Musisz pracować z sercem, jeśli zamierzasz jakiekolwiek płony czerpać z pracy. Robienie czegoś połowicznie, z marszu, to strata czasu, a pomijając efekty fizyczne jakie wywołuje taka postawa, przede wszystkim mówię tutaj o straconych chwilach, które nigdy nie wrócą.
Nie powinniśmy zapominać, że prawdziwe uczucie szczęścia pochodzić może jedynie z miłości do naszej pracy. Jeżeli nie poświęcimy jej serca, nigdy nie będziemy szczęśliwi.
Praca bez refleksji, krytyki, bez wiedzy i miłości staje się niewolą. Szczęściem jest pracować na rzecz ludzi, których kocha się najbardziej.
Ludzie często mówią, że motywacja nie trwa. Cóż, ani to samo nie dzieje się z kąpielą, dlatego zaleca się jej codzienne branie.
Praca bez miłości wydaje się drudzy. Ale kiedy kochasz to, co robisz, stajesz się świadkiem cudu, że każdy poranek znajdujesz radość, jakie daje życie.
Praca nie jest czymś z czego powinniśmy uciekać. Przeciwnie, powinniśmy z ufnością podążać w stronę możliwości jakie praca nam daje. Praca to fundament naszego rozwoju, to ona stanowi początek naszych osiągnięć w życiu.
Czytanie powinno służyć do myślenia. Myślenie nie uczy się jednak z książek, ale z praktyki. Wszystkie książki same w sobie są martwe, one tylko czytelnik budzi do życia. Każdy musi więc sam kadłub jaki zbudował uwolnić i tym kiełbaskiem po morzu przepływać, pracować dodatkowo trzeba, bo inaczej nawet dobry kadłub pomoże człowiekowi niewiele.
