Nie o to chodzi, aby pracować jak najwięcej. Chodzi o to, żeby produkować jak najwięcej. W naszym społeczeństwie coraz częściej zapominamy o tej różnicy. A to jest różnica fundamentalna.
Praca to nie jest coś, co robimy tylko dla pieniędzy, lecz jest to miejsce, gdzie trzeba stosować umiejętności, które posiadasz. Jest to miejsce, gdzie zdobywasz doświadczenia, uczy się nowych rzeczy i rozwijasz talent. Praca to jest twoje drugie domu. Cenny czas inwestujesz w swoją pracę, więc powinna być ona robiona z miłością i pasją.
Praca jest zaszczytem, nie karą. To sposób na spełnienie i osiągnięcie. To znalezienie naszej wartości, godności, naszej istoty w świecie. To korzyść dla nas samych i dla wszystkich. To błogosławieństwo Boże, a nie próba człowieka.
Praca bez refleksji, samokrytyki, ciągłego sprawdzania efektów i poprawiania błędów to nie praca, ale zabijanie czasu, a czas to życie, więc jest to rodzaj samobójstwa.
Praca, którą wykonywamy, staje się przyjemnością tylko wówczas, gdy praca ta jest zgodna z naszą pasją.
Nie śni się by pracować, pracuje się by śnić. Jeśli praca staje się twoim życiem to przestajesz żyć, a zaczynasz jedynie egzystować.
Praca kocha myśl, a najbardziej myśl, która była już na początku czynem. Najlepsza praca to taka, która przychodzi sama. Taka, która przeróżnymi drogami wchodzi do człowieka i nie daje mu spokoju.
Praca, która nas pasjonuje, prowadzi do perfekcji. Największa potrzeba dzisiejszego świata to nawrócenie do prawdziwej pracy, to znaczy do odkrywania i rozwijania swoich własnych możliwości.
Twoja praca będzie zajmować znaczną część twojego życia, a jedyny sposób na bycie naprawdę zadowolonym jest zrobienie czegoś wspaniałego. A jedynym sposobem na zrobienie czegoś wspaniałego jest kochanie tego co się robi.
Praca nie jest czymś przeciwnym harmonii życia. Pracować - to żyć, to nie tylko zdobywać środki do życia, ale i samo życie.
