Praca bez miłości wydaje się drudzy. Ale kiedy kochasz to, co robisz, stajesz się świadkiem cudu, że każdy poranek znajdujesz radość, jakie daje życie.
Praca jest niewolnicą, jeśli jest przymusowa, ale kiedy jest kierowana sercem i duszą, staje się pasją. Pasja, która nadaje sens życiu, sprawia, że dzień jest pełen radości, a noc pełna snów. Praca jest świętem, kiedy jest pasją.
Praca to coś więcej niż środki do życia - to fundamentalny aspekt ludzkiej godności. To więcej niż tylko zarabianie na życie. To aspiracja do postępu, do lepszej, bardziej stabilnej i bezpiecznej przyszłości. To środek do osobistego rozwoju, pokonywania biednienia i budowania sprawiedliwego społeczeństwa.
Prawdziwa satysfakcja zawodowa ma miejsce tylko wtedy, kiedy Twoja praca staje się Twoją pasją, a Twoja pasja staje się Twoją pracą.
Praca jest najbezpieczniejszym środkiem, którego można użyć w celu zaspokojenia jednocześnie potrzeby zarabiania na życie, rozwijania siebie i wnoszenia wartościowego wkładu w życie społeczne.
Praca nie jest czymś przeciwnym harmonii życia. Pracować - to żyć, to nie tylko zdobywać środki do życia, ale i samo życie.
Praca jest najwięcej ceniona i najmniej ceniona ze wszystkich form aktywności człowieka. Wymaga to od nas wiele poświęceń, ale z drugiej strony daje nam poczucie spełnienia, ułatwia nam przeżyć życie na własnych zasadach.
Praca bez refleksji, krytyki, bez wiedzy i miłości staje się niewolą. Szczęściem jest pracować na rzecz ludzi, których kocha się najbardziej.
Praca jest nieodłącznym elementem naszego życia. Wypełnia większość naszego czasu, kształtuje naszą tożsamość i daje poczucie spełnienia. Praca jest źródłem naszej autonomii, daje nam poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Bez pracy nie jesteśmy niczym, z pracą stajemy się kimś.
Praca pomaga nie myśleć o życiu, nie ożywia - i to jest jej jedyna korzyść. Praca jest najłatwiejszą z dostępnych ucieczek, najmniej wymagającą, a więc i najchętniej wybieraną. W przeciwnym razie nikt by do niej nie szedł.
