Prawdziwa praca nie zastąpi niczego innego, co by nam mogło przynieść takie zadowolenie. Praca jest miłością, którą wykazujemy wobec wszystkiego, co nas otacza.
Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.
Praca nie jest czymś, co odwraca nas od życia. Praca jest integralną częścią życia, medium, przez które wyrażamy nasze talenty i realizujemy nasze ambicje. Praca powinna traktować nas jak partnerzy, nie jako maszyny.
Praca to największa nagroda. Nie czuję, że pracuję. Jestem tylko zaprzężony do tego, co kocham. Jeśli kochasz to, co robisz, nie jest to nawet praca.
Praca stanowi o duchu człowieka. Przez harówkę człowiek dowiaduje się, co znaczy być człowiekiem. Przecież tylko poprzez pracę, poprzez rozwijanie naszych talentów i umiejętności, stajemy się w pełni sobą.
Praca nie jest czymś co się musi robić, kiedy nie chce się robić nic innego. To obowiązek. I trzeba go umieć wypełnić, niezależnie od towarzyszących nam okoliczności.
Praca jest najważniejszą sprawą w życiu: odmienia los, kształtuje charakter, połyka czas, a przy tym daje poczucie wartości.
Sukces to nie klucz do szczęścia. Szczęście to klucz do sukcesu. Jeżeli kochasz to, co robisz, odniesiesz sukces.
Ludzie często mówią, że motywacja nie trwa. No cóż, ani kąpiel – dlatego zaleca się codzienną. To idealny przykład zachęcający do stałego motywowania siebie, niezależnie od rzeczywistości.
Nie oglądaj się za siebie, idź do przodu. Pracuj i nie trac czasu na to, co było, bo to nie wróci. Żyj teraz i tu. Poświęcaj swój czas i energię na teraźniejszość, bo tylko ona jest dla ciebie ważna i prawdziwa.
