Praca nie jest czymś, co musisz robić kiedy nie jesteś wystarczająco bogaty, by cieszyć się życiem. Praca jest tym, co czyni życie interesującym, a także daje ci poczucie celu i samoocenę.
Praca nie jest karą człowieka. Praca jest powszechnym prawem natury, bez którego i życia nie może być, bo i życie jest ciągłą pracą.
Nie ma drogi do successu. Droga do successu to ciężka praca i determinacja. Pamiętaj, że każda wielka rzecz wymaga czasu. Nie poddawaj się.
Wytrwałość to dywan, na którym sukces osiada. Swoje rzeczy zostawiam dla niecierpliwych, a sam ide dalej, niezależnie od tego jak wiele kroków muszę zrobić. Tylko ci, którzy dotrzymują kroku swojej pracy, na końcu mogą ostatecznie osiągnąć swoje cele.
Nigdy nie bój się inwestować w siebie, to zawsze się opłaca. Ucz się, rozwijaj i pracuj. Nie zapominaj jednak, że praca powinna być twoją pasją. Jeżeli cię nie pasjonuje, wkrótce przestaniesz się rozwijać.
Praca jest najwyższą formą egzystencji człowieka. Dlatego też odcinasz człowieka od pracy, zamykasz go w sytuacji bezczynności, skazujesz go na niebyt, skazujesz na to, żeby sam sobie zadał pytanie o sens swojego jestestwa - czy to jest człowieczeństwo?
Praca jest nieodłącznym elementem naszego życia. Wypełnia większość naszego czasu, kształtuje naszą tożsamość i daje poczucie spełnienia. Praca jest źródłem naszej autonomii, daje nam poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Bez pracy nie jesteśmy niczym, z pracą stajemy się kimś.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie przepracujesz ani jednego dnia w życiu. Zamiast traktować ją jako konieczność, traktuj ją jako przyjemność i satysfakcję.
Decydując się na pracę, której nie lubisz, będziesz cierpiał całe swoje życie z powodu poczucia, że trwonisz czas. Praca, którą naprawdę kochasz, daje ci wolność, nie niewolę.
Praca to najokrutniejszy z niewolników, Le Bourse. Ludzie oddają jej swoje życie, zdrowie, talenty, czas, który mogliby poświęcić na naukę, czytanie, malowanie, pisanie. Na miłość, przyjaźń, relaksyjne spacery, na rozmowy. Oddają jej cenne i piękne chwile, które potem, na starość, mieli by komu opowiedzieć. I to wszystko po to, żeby zarobić na chleb. Bo pracując - przestajesz głodować. Ale zaczynasz umierać.
