Praca jest najbardziej konkretną formą modlitwy, bo doświadczamy w niej, że rzeczywistość odpowiada na nasze działanie. Jeśli ktoś w niej przeistacza, to przez to właśnie, że zaczyna dostrzegać, jak rzeczywistość przemienia się dzięki jego wysiłkowi.
Geniusz to jeden procent inspiracji i dziewięćdziesiąt dziewięć procent potu.
Praca jest cenna tylko wtedy, kiedy stawia przed nami trudności, których pokonanie zmusza nas do mobilizacji wszystkich sił i zdolności.
Dzień potracony na lenistwo nie zawsze jest stracony, dzień potracony na pracę zawsze jest dniem odbitym od życia.
Znam wiele osób o olbrzymim talencie. Część z nich jednak nie odnosi sukcesów, gdyż praca to 99% talentu.
Praca jest najbardziej naturalnym zwierciadłem naszej osobowości, jest jedynym równie powszechnym i skutecznym środkiem określania naszej wartości społecznej, jak narodowość, płeć czy wiek. Gdy pracujemy, dajemy coś od siebie, nie tylko w zamian za otrzymywane korzyści, ale jako wyraz naszej tożsamości.
Praca powinna być w życiu czymś więcej, niż tylko środkiem do życia. Powinna być powołaniem. Jeżeli ktoś pracuje tylko dla pieniędzy, nigdy ich nie zarobi, ale jeśli kocha to, co robi, a pieniądze są tylko efektem ubocznym, to można dojść do prawdziwego sukcesu.
Praca bez miłości sprawia, że jesteśmy niewolnikami. Nieważne, czy pijesz szampana w pięknej willi, czy pijeszkową bimbrę pod mostem. Alkohol jest tym samym. Praca, którą wykonujemy bez miłości, jest niewolą.
Praca to coś więcej niż obowiązkowe zadanie. To sens życia. Najważniejsze, co możemy zrobić. To klucz do naszej tożsamości, naszego poczucia wartości i celu.
Praca to coś więcej niż tylko zadań do wykonania. To wyzwanie i nauka, to miejsce, gdzie rozwijamy nasze umiejętności i poszerzamy granice naszych możliwości. To nie tylko miejsce, gdzie zarabiamy na życie, ale również miejsce, które definiuje nas jako osoby.
